Med utgjevinga av Cosmo's Factory i juli 1970 nådde Creedence Clearwater Revival det kommersielle høgdepunktet sitt. Det var det femte albumet deira på to år og det vart ein internasjonal storhit, som toppa albumlistene i seks forskjellige land.[6][7][8][9][10][11] Bandet turnerte òg Europa i 1970 og spelte i Royal Albert Hall, og hadde tredd fram som eit av dei mest populære banda i Amerika ved å i stor grad ignorere syrerocken som elles dominerte denne tida. Men trass i den smittande blandinga av rockabilly, folk og R&B, vart dei avvist av somme musikarar og kritikarar som eit singelband utan substans. I ein artikkel i 2012 skreiv Uncut «Medan langhåra folk i San Francisco på andre sida av brua spotta den kommersielle sida deira, gjorde Creedence eit poeng ut av å gje ut singlar med doble A-sider. Og i forskjellig grad hadde begge songane ein eigen evne til å skjere gjennom alle delar av folkesetnaden.» Songaren og gitarist Fogerty, som tilsynelatande hadde dukka opp frå ingenting, men som i røynda hadde slite seg til tops med bandkollegaene gjennom det meste av 1960-åra som The Blue Velvets og The Golliwogs, skreiv songane deira og styrte i stor grad bandet. Grepet han hadde om bandet irriterte derimot dei andre, særskild den eldre broren Tom Fogerty, som slutta i bandet mot slutten av 1970.
Albumtittelen
Namnet på albumet kom frå eit lager i Berkeley der bandet hadde øvd tidleg i karrieren. Det vart kalla «The Factory» av trommeslagaren Doug «Cosmo» Clifford, fordi John Fogerty fekk dei til å øve der nesten kvar dag.[12]
«Travelin' Band» var inspirert av rock and roll-songar frå 1950-åra, særskild dei av Little Richard. I oktober 1972 meinte selskapet som eigde forlagsrettane til Richard sin «Good Golly, Miss Molly» at «Travelin' Band» hadde nok likskapar til at dei kunne saksøkje for plagiat, men det vart seinare løyst før det hamna i retten. Den andre sida av singelen, «Who'll Stop the Rain», kunne ikkje ha vore meir annleis. Fogerty fortalte Uncut i 2012: «'Travelin' Band' var helsinga mi til Little Richard, men 'Who'll Stop The Rain?' var ein del tida han vart laga på. Frå 1968 til 1974 var Vietnam truleg det viktigaste i tankane på unge folk.» «Run Through the Jungle» omhandla eit liknande tema., og mange lyttarar meiner teksten handlar om krigen. I følgje bassisten Stu Cook vart jungel-effektane i både opninga og avslutninga av songen skapt av «mengder baklengsinnspelinga av gitar og piano.»[13] Munnspelet på songen vart spelt av John Fogerty. Songen var òg favoritt CCR-songen til Tom Fogerty: «Det er som ein liten film i seg sjølv med alle lydeffektane. Han endrar aldri toneart, men held på interessa di heile vegen. Det er som draumen til ein musikar. Han endrar aldri toneart, men du får ein illusjon om at han gjer det.»[14]
«Lookin' Out My Back Door» var ein direkte hyllest til Bakersfield Sound, ein musikkstil som hadde inspirert John Fogerty og Creedence-stilen. Buck Owens, ein av arkitektane bak Bakersfield-stilen, er til og med nemnt i teksten. Songen har eit livleg tempo, ei heimekjensle, og ei endring i tone og takt mot slutten. Teksten er fylt med fargerike, draumeaktige bilete, som fekk enkelte til å tru at songen handla om dop. I følgje dopteorien er «flying spoon» i songen ei kokainskei, og dei rare dyrebileta var ein syretrip. Men Fogerty har ofte sagt i intervju at songen vart skriven for den tre år gamle sonen, Josh. Paraden som passerer forbi skal ha vore inspirert av Dr. Seuss-boka And to Think That I Saw It on Mulberry Street.[15]
Sjølv om CCR var godt kjende for konsise, stramt arrangerte songar, har Cosmo's Factory to lengre spor: det sju minuttar lange opningssporet «Ramble Tamble» og den 11 minuttar lange coverversjonen av Marvin Gaye sin «I Heard It Through the Grapevine». Cook sa til Bill Kopp på musoscribe.com at «kvart albumet har eit langt spor, men dei var ikkje eigentleg jammar. 'Heard It Through the Grapevine' har ein meir jam-aktig karakter, men dei var alle ganske så strukturerte. Det var ikkje rom til å rote rundt.» Sjølv om CCR hadde vore borti i psykedelisk rock på debutsingelen «Susie Q», var den stormande «Ramble Tamble» meir ambisiøs. Songen byrjar med ein rockabillyintroduksjon før han går over i ein psykedelisk vegg var lyd som varerer i nesten fire minutt. Songen går attende til rockabilly-delen mot slutten. Denne songen har fått særskild mykje god kritikk,[16] og journalisten Steven Hyden kalla det «den mest rocka songen gjennom tidene».[17] FLeire andre songar hyller blues- og rock and roll-røtene deira, som Big Arthur Crudup sin «My Baby Left Me», Bo Diddley sin «Before You Accuse Me» og rockabilly-klassikaren «Ooby Dooby».
Utgjeving
I januar 1970 nådde den doble A-side-singelen «Travelin' Band»/«Who'll Stop the Rain»,[1] andreplassen på Billboard Hot 100.[18] I april gav bandet ut den neste doble A-sida, «Run Through the Jungle»/«Up Around the Bend»,[1] som nådde høvesvis fjerde- og andreplassen på Hot 100,[18] og starta den første turneen deira i Europa. Cosmo's Factory kom ut i juli 1970 i lag med den niande singelen deira, «Lookin' Out My Back Door»/«Long as I Can See the Light», som begge nådde andreplassen på Hot 100.[1][18] Albumet selte til gullplate i USA den 16. desember 1970. 13. desember 1990 hadde det selt til 4x platinaplate for eit sal på over fire millionar.[19]
Mottaking
I den originale meldinga, skreiv Rolling Stone: «Det bør no vere heilt klart at Creedence Clearwater Revival er eit flott rock and roll-band. Cosmo's Factory, det femte albumet deira, er enno ei årsak som syner det.» AllMusic skreiv «På 'Long as I Can See the Light', den siste songen på albumet, finn han igjen trøyst i heimen, ankra i ein sjelfull, tilbakelent groove. Han treff ein trøystande, elegisk tone, den perfekte måten å avslutte 'Cosmo's Factory' på – eit album laga under stress og kaos, fylt med rasande rockarar, coversongar og intense jammar.» Amazon.com kalla albumet «høgdepunktet i ei produktiv rekkje.»[20]
I 2003 vart albumet rangert på 265. plassen på lista til Rolling Stone over dei 500 beste albuma gjennom tidene,[21] men var heilt ute av lista då ho vart revidert i 2012.
Innhald
Alle songar er skrivne av J.C. Fogerty, utanom der andre er nemnde.
