Etter den store suksessen med det førre albumet sitt, var Blood, Sweat & Tears 3 særs etterlengta og det steig raskt oppover albumlista i USA. Det inneheldt to hitsinglar, ein coverversjon av Carole King sin «Hi-De-Ho», og «Lucretia MacEvil.» ALbumet inneheldt mange andre coversongar og fekk heller lunken mottaking i musikkpressa.
Village Voice-kritikaren Robert Christgau avviste synginga til David Clayton-Thomas som «oppstøyt», og kalla «Symphony for the Devil» ein «ganske bra rock and roll-song som vert avslørt som midtbryn-søle når han vert tilført sukker.»[2] William Ruhlman i Allmusic kalla albumet «eit overtydande, men ikkje like imponerande følgjesvein til den førre hitten deira. David Clayton-Thomas er framleis ein entusiastisk, ropande bluessongar, og bandet klarar framleis å skape livlege arrangement... men pretensjonen deira, som på den lange «Symphony/Sympathy for the Devil», og tendensen til å låne andre artistar sine meir kjende songar i staden for å skape sine eigne, er ei åtvaring om det som kom i åra framover.»[1]
