På dette albuemt går dei meir bort frå den progressive rockestilen frå dei tidlegare platene sine og legg til litt soul, visesong og filmmusikk. Dei inkluderte tre coverversjonar på albumet, Curtis Mayfield sin «We People Darker Than Blue», Ennio Morricone sin «A Fistful of Dollars» og «Private Number» av Judy Clay og William Bell.
Allmusic gav berre albumet to av fem stjerner, men skreiv at «ingenting her ristar jorda eller er nytt, men Babe Ruth er dugandes nok til å alltid levere frå seg eit bra produkt.»[1]
