De Internationale Schaatsunie (ISU, International Skating Union) organiseert sinds 1970 de wereldkampioenschappen schaatsen sprint voor mannen en vrouwen. De eerste twee jaren waren een test voor de ISU en had het kampioenschap ISU sprint kampioenschap als naam. Vanaf 1972 werd de titelstrijd Wereldkampioenschap sprint genoemd. De edities 1970 en 1971 werden achteraf wel als officiële wereldkampioenschappen sprint gekwalificeerd.
Algemeen
Tijdens een sprintkampioenschap worden er vier afstanden gereden, tweemaal een 500 meter en tweemaal een 1000 meter. De schaatsster met de minste totaalpunten is de winnaar van het kampioenschap. Tot en met 1986 gold de regel dat diegene die drie van de vier afstanden wist te winnen de wereldkampioen was. Eenmaal werd een schaatsster kampioen op basis van deze regel. In 1985 viel Christa Rothenburger op de derde afstand, maar ze won de overige drie afstanden met ruime voorsprong. Na een sportieve wanvertoning van Rolf Falk-Larssen tijdens het wereldkampioenschap allround in 1983 is deze drie-uit-vier-regel in de zomer van 1986 geschrapt uit de reglementen en wordt een schaatsster alleen nog maar winnaar worden met de minste totaalpunten.
Medaillewinnaars klassement
Jaar
Plaats
1 Goud
2 Zilver
3 Brons
ISU kampioenschap sprint
Wereldkampioen: winnaar van drie van de vier afstanden, anders degene met de minste totaalpunten
.svg){kind=small}
