Alhoewel sinds het begin van de twintigste eeuw dezelfde kalender als in Nederland gebruikt wordt, worden feestdagen bepaald door de oorspronkelijke kalender. Veel feesten vinden plaats op de vijftiende dag van de maand, het is dan volle maan. Het einde van het nieuwjaarsfeest (Lantaarnfeest) wordt ook op de vijftiende gevierd. In China wordt de traditionele Chinese kalender (een maankalender) gebruikt, met maanden van 29 of 30 dagen.
Een tweede groep feesten werd gevormd door Dubbel Drie (vervangen door Klaar en Helder), Dubbel Vijf, Dubbel Zeven (Qixifeest) en Dubbel Negen. Elk feest heeft zijn eigen oorsprong en gebruiken, maar het is vooral een gelegenheid voor alle familieleden om bij elkaar te komen.
Er horen bijzondere lekkernijen bij enkele feesten, zoals bij het Winterfeest. Iedere wijk, buurt, dorp of stad heeft een eigen jaarlijks feest op de geboortedag van de plaatselijke beschermgod. Dit wordt gevierd met een processie, kermis en toneelopvoering. Zie ook feestdagen in de Volksrepubliek China en Taiwan.
Het Joodse jaar kent veel feesten, enkele worden al in de Pentateuch genoemd. De feesten worden gekarakteriseerd door een vrolijke stemming en feestelijke maaltijden (uitgezonderd de Grote Verzoendag), speciale gebeden (en in de tijd dat de Tempel nog bestond offers in plaats van gebeden) en speciale gebruiken. Zie ook de Joodse kalender en lijst van joodse feest- en gedenkdagen.
Tot in de tijd van Karel de Grote (ca. 800) werden er grote jaarmarkten en kermissen gehouden. Er werden dan rechtszaken afgewikkeld en er werd feestgevierd rond deze gebeurtenis. Ook bestonden er plaatselijke en minder belangrijke feesten.
Tijdens en na de kerstening werden de feesten geconcentreerd rond belangrijke vieringen in het kerkelijk jaar. Zie ook verplichte feestdag. Gebruiken van voor-christelijke oorsprong werden hier in opgenomen. Er kwamen nog naamdagen van heiligen bij. De feesten zijn nu een bonte mengeling van gebruiken en gewoonten uit verschillende tijden en plaatsen. Zie ook feestdagen in Nederland.
De kaste van brahmanen zorgt ervoor dat de cultuur en religie vanaf de oudheid tot heden door een zekere continuïteit gekenmerkt wordt. Alleen zij hebben het recht op kennis en overdracht van eeuwenoude geschriften.
Naast de brahmaanse traditie kent India een rijke mondelinge volkstraditie, voor iedereen toegankelijk. Er zijn opvallende verschillen te vinden in verschillende streken. Er bestaat grote tolerantie tussen de brahmaanse en volkstradities.
Suriname was tot 1975 een Nederlandse kolonie. De feesten van verschillende bevolkingsgroepen die niet christelijk zijn, werden (officieel) niet gevierd. Javanen en Hindoestanen konden echter niet verplicht worden te werken op feestdagen van hun geloof.
Op 1 juli wordt gevierd dat koning Willem III in 1863 de slaven (de oorspronkelijke bewoners (Indianen) en slaven uit Afrika) vrij maakte. Velen hadden zichzelf al bevrijd (bijvoorbeeld de Marrons). Er werden echter vele contractarbeiders naar Suriname gebracht, zo kwamen ook bijvoorbeeld Chinezen en Hindoestanen in het land. Pas sinds 1970 werden enkele niet-christelijke feesten feestdagen voor heel Suriname.
Marokko kent ook feesten ter ere van bepaalde heiligen. Rond het graf van maraboet wordt de moussem georganiseerd. Ook zijn er een groot aantal nationale feestdagen, zoals het feest van de onafhankelijkheid, de verjaardag van de koning. Er zijn ook familiefeesten rond geboorte en huwelijk. Een veelgebruikt onderdeel is een maaltijd met vlees. Er zijn nauwelijks verhalen rond feesten te vinden in Marokko.