PROFILPELAJAR.COM

Reichenau-Tamins - Disentis
Totale lengte	49,31 km
Spoorwijdte	(meterspoor) 1000 mm
Geopend	1 augustus 1912
Huidige status	in gebruik
Geëlektrificeerd	ja
Aantal sporen	1 met wisselplaatsen
Treindienst door	Rhätische Bahn (RhB)
Traject
	72,88
	96,97

De spoorlijn Reichenau-Tamins - Disentis/Mustér, ook bekend als de Vorderrheinlinie, Surselvalinie of Oberländerlinie, is een smalspoorlijn in Zwitserland in het westen van het kanton Graubünden die deel uitmaakt van het hoofdnetwerk van de Rhätische Bahn (RhB).

De spoorweg verbindt met meterspoor het station Reichenau-Tamins met het station Disentis/Mustér. De lijn doorkruist het Ruinaulta, de kloof waar de vallei van de Voor-Rijn doorheen meandert, en is een onderdeel van het traject van de Glacier Express.

Historie

De eerste plannen en ideeën voor de route dateren uit 1890. In die tijd vroeg ingenieur Marchion een concessie aan voor de aanleg en exploitatie van een spoorlijn van Reichenau-Tamins naar Disentis/Mustér. Op dat moment onderzocht Marchion in totaal vier varianten voor de route van Reichenau naar Ilanz. De varianten begonnen in Reichenau of in Bonaduz:

Bonaduz-Versam-Valendas: 14,7 kilometer lang, twee grote viaducten, geschatte bouwkosten: 6,2 miljoen Zwitserse frank
Reichenau-Trin-Flims-Laax-Ilanz: 25,5 kilometer lang, toptunnel bij Flims, geschatte bouwkosten: 5,5 miljoen Zwitserse frank
Reichenau-Trin-Conn-Laax-Ilanz: 23,7 kilometer lang, verschillende viaducten en twee tunnels, geschatte bouwkosten: CHF 6,2 miljoen
Lijn door de Rijnkloof: 19,3 kilometer lang, voordelige uitlijning, geschatte bouwkosten 4,3 miljoen Zwitserse frank

Uiteindelijk kreeg Marchion in 1894 een concessie voor de lijn Reichenau-Ilanz, maar verkocht deze op 27 november 1897 aan de Rhätische Bahn. Dit gaf op zijn beurt hoofdingenieur R. Moser de opdracht om alle vier de varianten te testen. Ten slotte adviseerde een commissie onder leiding van professor Albert Heim uit Zürich om de laatste variant door de Voor-Rijnkloof te bouwen. Op 11 juli 1898 besloot de raad van bestuur van de Rhätische Bahn tot de aanleg van deze lijn. Daarnaast overwoog RhB ook een optie om Ilanz verder langs de Voor-Rijn door te trekken naar Disentis/Mustér.

In het najaar van 1900 werd begonnen met de bouw onder leiding van hoofdingenieur Friedrich Hennings, die ook toezicht hield op de bouw van de Albulabahn. Hij verdeelde de 19,3 kilometer lange lijn in drie bouwpercelen: Reichenau-Tamins-Versam-Safien, Versam-Safien-Valendas-Sagogn, Valendas-Sagogn-Ilanz.

De Rijnkloof zorgde voor problemen voor de bouwvakkers en ingenieurs omdat het gesteente daar erg broos is en de Voor-Rijn in dit gebied zeer sterk opzwelt bij hevige regenval of wanneer de sneeuw smelt. Bovendien kon het gesteente uit de Rijnkloof vanwege zijn instabiliteit niet worden gebruikt voor de bouw van muren en routes, zodat alle benodigde stenen uit verder weg gelegen steengroeven moesten worden aangevoerd. Om dit mogelijk te maken, bouwde sectie-ingenieur Peter Saluz een door stoom aangedreven bouwspoorweg met een spoorbreedte van 75 cm, die pas in 1901 in gebruik kon worden genomen.

Ondanks talrijke onderbrekingen als gevolg van aardverschuivingen en overstromingen werd het schema aangehouden. Op 1 juni 1903 werd de lijn Reichenau-Tamins-Ilanz plechtig geopend.

Het duurde in totaal negen jaar voordat ook de verlenging van de lijn van Ilanz naar Disentis/Mustér kon worden geopend. Dit was te wijten aan het feit dat de andere complementaire routes Davos Platz-Filisur en Samedan-Pontresina een hogere prioriteit hadden en daarom voorlopig werden aangelegd. Ingenieur R. Moser, die de opdracht had gekregen om de plannen voor deze lijn op te stellen, baseerde zich op de plannen van ingenieur Marchion, die voorzag dat de lijn zou lopen tot Trun op de rechteroever van de Rijn en vervolgens de noordelijke helling van de Surselva op naar Disentis/Mustér. Het uiteindelijke project werd uiteindelijk ontwikkeld door het bedrijf Batignolles in Parijs, waarvan het geplande tracé drie keer de Rijn overstak, maar verder het bestaande project volgde.

De bouw begon op 10 april 1910 onder leiding van hoofdingenieur Peter Saluz. De lijn was verdeeld in vier percelen: Ilanz-Petersbach, Petersbach-Trun, Trun-Sumvitg-Cumpadials, Sumvitg-Cumpadials-Disentis/Mustér. De eerste twee percelen leverden geen problemen op, omdat ze langs de valleibodem liepen en alleen dijken en dammen nodig hadden als de route de rivier naderde. De andere twee percelen vereisten de bouw van kunstwerken en tunnels.

In tegenstelling tot alle andere stations is het station Disentis/Mustér groter ontworpen, omdat de planning al aan de gang was met het oog op de opening van de Furka-Oberalp-spoorlijn. Omdat de bouwwerkzaamheden aan de hele lijn snel vorderden, werd de lijn op 1 augustus 1912 na slechts twee jaar bouwen plechtig geopend.

In 1925 werd de voltooiing van het gehele tracé van de spoorlijn Brig - Disentis door de Furka-Oberalp-Bahn AG ingehuldigd en was de koppeling tussen beide trajecten van de onderscheiden maatschappijen en de verbinding over de Furka en Oberalp naar de Rhônevallei per spoor gerealiseerd.

Spoorlijn

De lijn naar Disentis/Mustér vertakt zich van de spoorlijn Landquart - Thusis bij het scheidingsstation Reichenau-Tamins, in het gebied waar de gemeenschappelijke stalen brug over de Achter-Rijn zich bevindt. Van daaruit neemt hij ook de kilometerstand over met nulpunt bij het station van Landquart. De route steekt dan de Voor-Rijn over en leidt naar de ingang van de Rijnkloof bij station Trin.

In tegenstelling tot de parallelweg, die meer dan 500 meter omhoog gaat naar Flims en Laax, loopt de spoorlijn in de smalle Ruinaulta naar beneden. Dit deel van de route wordt gedomineerd door kunstwerken in de verder grotendeels ongerepte natuur. Het doorkruist de kloof met behulp van twee tunnels en verschillende lussen en passeert de stations Versam-Safien, Valendas-Sagogn en Castrisch.

De route voert dan door het nu vlakkere en bredere Voor-Rijndal naar Ilanz, waar het de weg weer ontmoet, en gaat verder met een helling van 16 promille naar Trun. Tussen Trun en Ilanz kruist de lijn in totaal drie keer de Voor-Rijn, gaat door twee tunnels en passeert de stations Rueun, Waltensburg/Vuorz en Tavanasa-Breil/Brigels.

Vanaf Trun loopt de lijn de noordelijke helling van het dal op met een helling van 27 per duizend via de stations Rabius-Surrein en Sumvitg-Cumpadials naar Disentis/Mustér. Tussen Sumvitg-Cumpadials en Disentis/Mustér wordt het dal smaller en steiler, dus er zijn veel kunstwerken en bruggen zoals het 106 m lange viaduct van Val Russein.