Wapen Silvio Angelo Pio Oddi (Morfasso , 14 november 1910 - Cortemaggiore , 29 juni 2001 ) was een Italiaans geestelijke en kardinaal van de Katholieke Kerk .
Oddi bezocht het seminarie in Piacenza en studeerde vervolgens aan het Angelicum Rome . Hij werd op 21 mei 1933 priester gewijd en studeerde vervolgens verder aan de Pauselijke Ecclesiastische Academie , de diplomatenopleiding van de Heilige Stoel . Hij trad na zijn afstuderen aldaar in diplomatieke dienst en werd als secretaris uitgezonden naar de apostolische delegatie in Perzië . Daar bleef hij tot 1936 in welk jaar hij werd overgeplaatst naar de delegatie voor Libanon en Syrië . In 1945 kreeg hij een aanstelling bij de delegatie in Egypte en in 1948 bij de nuntiatuur in Frankrijk . Hier was nuntius Angelo Roncalli , de latere paus Johannes XXIII, zijn directe baas. In 1951 werd hij regent van de nuntiatuur in Joegoslavië .
Paus Pius XII benoemde hem in maart 1953 tot titulair aartsbisschop van Messembria en tot apostolisch delegaat voor Jeruzalem , Palestina , Transjordanië en Cyprus . Hij ontving zijn bisschopswijding uithanden van Roncalli, die inmiddels was benoemd tot Patriarch van Venetië . In 1957 werd hij internuntius in opnieuw Egypte en in 1962 werd hij nuntius voor België en internuntius voor Luxemburg . Aartsbisschop Oddi nam deel aan het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965).
Paus Paulus VI creëerde hem kardinaal in het consistorie van 28 april 1969 . Hij kreeg de Sant'Agata dei Goti titeldiakonie . De paus stelde hem aan als delegaat voor de Patriarchale Sint-Franciscusbasiliek en als prelaat voor het heiligdom Loreto . Kardinaal Oddi nam deel aan zowel het eerste conclaaf als het tweede conclaaf van 1978, bij welke respectievelijk paus Johannes Paulus I en Johannes Paulus II werden gekozen. Paus Johannes Paulus II benoemde Oddi in 1979 tot prefect van de Congregatie voor de Clerus . In die hoedanigheid nam hij deel aan de Bijzondere Synode van de Bisschoppen van Nederland in 1980 .
Oddi gold volgens kerkhistorici als Ton van Schaik en Peter Hebblethwaite als een bijzonder conservatief ingesteld geestelijke, wiens opvattingen dicht bij die van de aartsbisschop Marcel Lefebvre lagen.[ 1] [ 2]
Noten
↑ Ton van Schaik, Bedankt voor de Bloemen. Johannes Paulus II en Nederland Lannoo, Tielt, 2005 ISBN 90 209 5376 1 , p 73
↑ Peter Hebblethwaite, Het Vaticaan. De kleinste grootmacht ter wereld , Ambo, Baarn, 1987, ISBN 90 263 0829 9 , 122-125 geeft een beeld van de behoudende koers van Oddi, als prefect van de Congregatie voor de Clerus
Bron
