Hij wordt gezien als de meester van het korte verhaal en wordt vaak vergeleken met O. Henry en Dorothy Parker. Zijn verhaal Het open raam is misschien zijn meest bekende, met de eindzin "Romance at short notice was her specialty.".
Achtergrond
Munro werd geboren in Akyab, Birma als de zoon van Charles Augustus Munro, een inspecteur-generaal voor de Birmese politie in de tijd dat het land nog door Groot-Brittannië werd geregeerd. Hij groeide op in Engeland, en werd samen met zijn broer en zus door zijn grootmoeder en tantes opgevoed in een strak huishouden. Hij gebruikte de strakheid van dit huishouden in veel van zijn verhalen, met name in Sredni Vashtar, waarin het huisdier van een jongen zich wreekt voor zijn baasjes ongeluk.
Munro werd opgeleid aan Pencarwick School in Exmoth en de Bedford Grammar School. In 1893 ging hij bij de Birmese politie, maar werd drie jaar later om gezondheidsredenen gedwongen terug te gaan naar Engeland. Daar begon hij aan een carrière als journalist, en schreef voor kranten zoals de Westminster Gazette, Daily Express, en Morning Post.
In 1900 verscheen Munro's eerste boek, The Rise of the Russian Empire, een historische studie gebaseerd op Edward Gibbons boek The Decline and Fall of the Roman Empire. Dit boek werd in 1902 gevolgd door Not-So-Stories, een bundel korte verhalen.
Tussen 1902 en 1908 werkte hij als buitenlands correspondent voor The Morning Post in de Balkan, Rusland, en Parijs, en uiteindelijk in Londen. Veel van zijn verhalen uit die tijd spelen rondom de elegante Reginald en Clovis die een harteloos en doortrapt plezier hebben in de onbehaaglijkheid en het onderuitgaan van de conventionele en pretentieuze oudere generatie. In 1914 verscheen het boek When William came, waarin hij beschrijft wat er zou kunnen gebeuren als de Duitse keizer Engeland zou innemen.
Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog gaat Munro in dienst, alhoewel hij officieel te oud is. Hij wordt neergeschoten door een scherpschutter op 14 november1916 in Frankrijk, nabij Beaumont-Hamel. Munro school in een granaatkrater, en zijn laatste woorden (volgens verschillende bronnen) waren "Put that damned cigarette out!". Na zijn dood vernietigde zijn zus Ethel de meeste van zijn paperassen, en schreef haar eigen versie van het verhaal over hun jeugd. Het grootste gedeelte van zijn werk is postuum uitgebracht.
