Rudolf Haym was voor Eisleben afgevaardigde in het eerste Duitse parlement van 1848, het Frankfurter Parlement. In 1860 wordt hij benoemd tot professor in de Duitse literatuur aan de universiteit van Halle. Hij was een politiek aanhanger van Otto von Bismarck.
Zijn belangrijkste werk is Die romantische Schule (1870), waarin Haym een beeld schetst van de culturele wereld van de romantiek. Hij bespreekt tijdperken en vooral ook de figuren van de afzonderlijke kunstenaars en denkers. Hij is er namelijk van overtuigd dat de vooruitgang van de beschaving te danken is aan het werk van belangrijke scheppende kunstenaars. Hij gelooft in tegenstelling tot Hegel niet in de onpersoonlijkheid van de geschiedenis.
Werken
1847: Reden und Redner der ersten preußischen vereinigten Landtages
