Tijdens zijn carrière bouwde Järmann een behoorlijke erelijst op. Hij won onder meer twee keer de Amstel Gold Race, een etappe in de Ronde van Frankrijk, etappes in de Ronde van Zwitserland en de Ronde van Romandië en twee nationale titels. Hij was een renner van het klassieke type en dan nog vooral de heuvelklassiekers doch hij speelde vaker tweede viool dan eerste. Hij vervulde meestal een knechtenrol, zoals voor de Italianen Moreno Argentin, Giorgio Furlan en Michele Bartoli of zijn landgenoot Pascal Richard. Järmanns dubbele triomf in de Amstel Gold Race werd daarom de uitschieter in zijn carrière. Met name zijn laatste overwinning steekt er in dat opzicht wat bovenuit, daar Järmann die behaalde in zijn voorlaatste seizoen als beroepsrenner bij het Franse Casino in 1998.
In juni 2007 bekende de Zwitser in het boulevardblad Blick zijn dopinggebruik. Hij nam "met mate" zijn toevlucht tot epo en dergelijke. "In de jaren 90 ging dat nu eenmaal zo. Iedereen dacht van iedereen dat hij wel iets deed en daarom deed je dat zelf ook."
.svg){kind=small}
