Barante, geboren te Riom, Puy-de-Dôme, begon als zestienjarige een ingenieurstudie aan de École polytechnique in Parijs. Na het beëindigen van zijn studie trad hij in staatsdienst en wist hij zich op te werken ten tijde van Napoleon I tot prefect. Deze functie bekleedde hij eerst in de Vendée en dan later in de Loire-Inférieure. Na 1815 werd hij parlementslid en enige jaren lid van de Conseil d'Etat. Onder koning Louis-Philippe werd Barante nog ambassadeur: eerst in Turijn en later in Sint-Petersburg. De revolutie van 1848 betekende voor Barante het einde van zijn politieke en diplomatieke carrière. Nadien wijdde hij zijn leven aan het schrijven van historische en politieke werken.[1]
Werken
Zijn blijvende roem als romantisch historicus kwam verder uit zijn werk de Histoire des Ducs de Bourgogne de la Maison de Valois 1364-1477. Het werk verscheen in verscheidene volumes tussen 1824 en 1828 en zou hem het lidmaatschap van de Académie français opleveren.[1]
een Tableau de la littérature française au dix-huitième siècle, waarvan verschillende edities gepubliceerd zijn
Des communes et de l'aristocratie (1821)
een Franse vertaling van de dramatische werken van Schiller
Questions constitutionnelles (1850)
Histoire de la Convention Nationale, die verscheen in zes volumes tussen 1851 en 1853.
Histoire du Directoire de la République française (1855)
Études historiques et biographiques (1857)
La Vie politique de M. Royer-Collard (1861)
Bronnen, noten en/of referenties
↑ ab De Schryver, Reginald (2013). Historiografie: vijfentwintig eeuwen geschiedschrijving van West-Europa. Universitaire Pers Leuven, Leuven, blz. 306-307. ISBN 978-90-5867-978-9. Geraadpleegd op 22 februari 2016.
