Pol Spilliaert (De Panne, 9 december 1935 – Sint-Kruis, 15 juli 2023) was een Belgisch beeldhouwer.

Spilliaert volgde de opleiding beeldhouwen aan het Ter Kameren Instituut in Brussel, waar hij onder meer Léon Stynen als leraar had. Hij werd er laureaat in 1959.

Hij was leraar aan de Rijksnormaalschool Hasselt (1962-1965) en aan de Rijkslagere Normaalschool in Blankenberge (1964-1967). Van 1967 tot 2000 was hij docent beeldhouwen aan het Hoger Instituut voor Beeldende Kunsten Sint-Lukas in Gent.

De werken van Spilliaert kenmerkten zich door hun abstractie, met als vaak voorkomend thema de man-vrouwverhouding. Hij werkte voornamelijk in marmer en brons en realiseerde monumentale sculpturen. Men vindt zijn werken onder meer in de musea van Antwerpen (Middelheim), Brugge (Groeningemuseum), Oostende (Muzee) en Djedda (Saoedi-Arabië)

• Godecharleprijs voor beeldhouwkunst (1959)
• Berthe Artprijs voor beeldhouwkunst (1962)
• Eerste prijs Nationale wedstrijd Openluchtbeeldhouwkunst, Anderlecht (1966)
• Prijs Jeune Sculpture Belge (1967)
• Laureaat provinciale prijs beeldhouwkunst West - Vlaanderen (1970)

• Jaak FONTIER, Pol Spilliaert, catalogus, Knokke, 1985.
• Herwig SPILLIAERT, Pol Spilliaert, Eenheid van hart & geest', Brugge, Willemsfonds, 1991.
• Paul VANDERSCHAEGHE, Pol Spilliaert, in: Johan Weuts, Mensen van bij ons', Brugge, 1991.
• Beatrijs DEMEESTER, Pol Spilliaert, in: Lexicon van West-Vlaamse beeldende kunstenaars, Deel 2, Kortrijk, 1993.
• Jaak FONTIER, Pol Spilliaert, monografie, Tielt, Lannoo, 2005.

• Ventoux, realisator R. Borguet, tekst Jaak Fontier.
• Van een verre reis terug, realisator R. Borguet, tekst Jaak Fontier.