Petrus Cornelis (Piet) Stalmeier (Denekamp, 10 juli 1912 – Wenen (Oostenrijk), 2 september 1990[1]) was een Nederlands componist, dirigent, organist en muziekpedagoog.
In augustus 1919 verhuisde het gezin Stalmeier vanuit Denekamp naar Hoensbroek in de provincie Limburg. Al vroeg kwam hij met muziek in aanraking omdat zijn vader - werkzaam bij de Staatsmijn Emma - een goed amateurmusicus (klarinettist) was. Piet speelde piano, orgel en klarinet. Na eerst gestudeerd te hebben aan de muziekschool te Heerlen volgde zijn opleiding aan het Koninklijk Conservatorium Luik te Luik van 1930 tot 1936. Stalmeier behaalde in Luik eerste prijzen voor solfège, harmonieleer, contrapunt, compositie bij Francois Rasse en Armand Marsick en muziekgeschiedenis en de Prix d'Excellence voor piano bij Louis Closson , orgel bij Charles Hens en kamermuziek bij Jules Robert. Verder volgde hij directielessen aan het Conservatorium Maastricht bij Henri Hermans van 1937 tot 1939 en aan het Rotterdams Conservatorium in Rotterdam bij Eduard Flipse, de toenmalige dirigent van het Rotterdams Philharmonisch Orkest van 1947 tot 1950.
Op 23-jarige leeftijd was hij dirigent van het Mijnkoor van de "Laura", van het Simpelveldse "St.-Davidkoor",van Mannenkoor David Spekholzerheide (1938-1944) en het Rumpens Mannenkoor.
Tijdens zijn studietijd was hij reeds dirigent van verschillende koren, vooral mannenkoren, en blaasorkesten, zoals het Fanfareorkest "Harpe Davids", Treebeek en Harmonie "Concordia", Treebeek, maar gaf ook pianorecitals. Hij was ook dirigent van het Hoensbroek's Symfonieorkest van 1946 tot 1956, van het Harmonieorkest van de Staatsmijn Maurits vanaf 1939 en in 1946 werd hij ook dirigent van het Harmonieorkest van de Staatsmijn Emma. Met deze orkesten was hij heel succesrijk. Na de apheffing in 1965 werd er een nieuw harmonieorkest geformeerd onder de naam D.S.M.-orkest, waarbij Piet Stalmeier tot 1971 dirigent is geweest. Van 1956 - 1963 was hij dirigent van de Koninklijke Harmonie "Echo der Kempen" te Bergeijk.
Zijn liefde ging toch meer uit naar het dirigeren, componeren en de opleiding van jonge mensen in de muziek. Vanaf 1945 werd hij directeur van de muziekschool te Hoensbroek. Deze functie vervulde hij tot 1972.
Als docent aan het Conservatorium Maastricht - van 1972 tot 1979 - en aan het Brabants Conservatorium in Tilburg vanaf 1962 als directeur maar ook als jurylid kreeg Stalmeier grote bekendheid.
Zijn liefde voor blaasorkesten ontstond al in de jeugdjaren en de samenwerking met orkesten op dit terrain ontstond ook de liefde om werken te schrijven voor blaasorkesten (harmonie en fanfare) maar ook voor koren. Maar ook de kerkmuziek heeft altijd een belangrijke rol in zijn muzikale leven gespeeld. Vanaf zijn 11e jaar was hij tot 1936 organist geweest in de Rooms-Katholieke Barbarakerk te Treebeek en werd daarna organist en dirigent in de Heilig Hart kerk te Mariarade-Hoensbroek, alwaar hij vanaf 1970 een groot gemengd koor "St. Jozef" dirigeerde. Dit koor trad zowel op met kerkelijke als met profane muziek, vaak met begeleiding van het Limburgs Symfonie Orkest.
In 1974 ontving hij de Pauselijke onderscheiding "Pro Ecclesia et Pontifici", in 1986 kreeg Piet Stalmeier de prijs Nederlandse Blaasmuziek en op 30 april 1987 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Lokasi Pengunjung: 18.218.90.172