Als zoon van een Amsterdamse slager begon zijn fietscarrière als bezorger.[2] In 1949 won hij het fietskampioenschap van de Amsterdamse slagersjongens.[3]
Tijdens zijn wielerloopbaan reed Post vooral op de baan, waar hij 65 zeges in zesdaagsen boekte, hetgeen lange tijd een record was. Van die overwinningen behaalde er 19 met zijn vaste koppelgenoot Fritz Pfenninger. Hij kon ook op de weg goed uit de voeten, getuige zijn overwinning in Parijs-Roubaix in 1964.
Bij zijn overwinning in Parijs-Roubaix kreeg Post de "Gele wimpel" uitgereikt, de onderscheiding voor het hoogste uurgemiddelde behaald in een internationale klassieker. Hij verbeterde hiermee de prestatie van de Nederlander Jo de Roo uit 1962. Het uurgemiddelde voor Parijs-Roubaix werd pas verbroken in 2017 door Greg Van Avermaet.
Al in 1965 gaf Post toe doping te hebben gebruikt.[4]
Als ploegleider en sportdirecteur
Na zijn actieve carrière als renner werd Peter Post in 1974 ploegleider van de TI-Raleigh ploeg. Aanvankelijk was de ploeg vooral in baanwedstrijden actief, maar na de successen van Roy Schuiten verhoogde de sponsor het budget en werd het team uitgebouwd tot een zeer succesvolle ploeg die dominant was in tal van wegwedstrijden. Peter Post had daarbij ongetwijfeld het geluk dat er in die tijd veel goede Nederlandse wielrenners waren. Zo reden Gerrie Knetemann, Jan Raas, Hennie Kuiper, Johan van der Velde, Henk Lubberding, René Pijnen en Joop Zoetemelk allen korte of langere tijd voor zijn ploeg. Zijn verdienste was dat hij een uitstekende organisatie neerzette, de juiste renners aantrok en ze vaak ook jaren aan de ploeg wist te binden. Het hoogtepunt beleefde het team in 1980. In de Tour de France van dat jaar wist de ploeg elf etappes te winnen en Joop Zoetemelk won het eindklassement.
Na het stoppen van Panasonic als sponsor slaagde Peter Post er nog korte tijd in anderen (Histor) te interesseren in sponsoring, maar de vroegere successen konden niet meer geëvenaard worden. In 1995 trok Peter Post zich terug uit de wielersport.
Na het wielrennen
In 1971 opende Post een bowling-centrum in zijn woonplaats Amstelveen, met kip-restaurant. Later werd hij ook eigenaar van andere restaurants. Na het op 29 april 1973 afbranden van het bowlingcentrum ging hij zich weer voltijds met de wielersport bezighouden. In 1972 speelde hij een klein rolletje als postbode in de televisieserie Citroentje met suiker.
Sinds 2005 was Peter Post als adviseur verbonden aan de Rabobank Wielerploeg. Ook was hij voorzitter van de Club '48, die jaarlijks de Gerrit Schulte Trofee uitreikt aan de beste Nederlandse renner.
Post overleed in 2011 op 77-jarige leeftijd en werd begraven op Zorgvlied. In 2013 kreeg de wielerbaan in Amstelveen, bij de Beneluxbaan en de Startbaan, de naam Peter Postbaan.[5] Amsterdam vernoemde in 2020 een brug naar hem: Peter Postbrug.
Harm Smits, Lucien Gillen, Johan Plantaz, Willy Vannitsen, Oskar Plattner, Ferdinando Terruzzi, Hans Junkermann, Noël Foré, Rik van Steenbergen, Tom Simpson, Wolfgang Schulze, Jack Mourioux, Erich Spahn, Alain Van Lancker
