Hij werd een van de pioniers van het kleinkunstgenre in Vlaanderen. Als geen ander kon hij alleen op een kruk met zijn gitaar een publiek boeien. In 1967 richtte hij zijn eigen platenmaatschappij Kalliope op. Cools was de ontdekker van Luk Saffloer, De Vaganten en Wim De Craene.
Radio
In 1979 presenteerde hij het radioprogramma Er trilt een snaar.
Eerbetonen
Op 10 oktober 2004 werd in het Cultuurcentrum van Hasselt gevierd dat Miel Cools 50 jaar op de planken stond. Sinds februari 2005 had Cools een nieuw programma getiteld "D'r was toch nog iets!!." Hij werd daarin bijgestaan door de Vlaamse musici Jokke Schreurs (gitaar) en Ivan Smeulders (accordeon).
Op 11 juli 2012 ontving Cools een Gulden Spoor, een onderscheiding waarmee de beweging Vlaanderen-Europa personen of instanties huldigt die door hun engagement of hun prestaties een markant spoor trekken op cultureel, algemeen-maatschappelijk of sociaal-economisch vlak en daarbij een positieve betrokkenheid op de Vlaamse samenleving aan de dag leggen.
Persoonlijk leven
Cools was getrouwd met Jenny Nysten en had vier kinderen. In mei 2007 stopte Cools op doktersbevel definitief met optreden. Zijn herstel was zo bijzonder goed dat hij in een interview te Herk-de-Stad in mei 2008 verklaarde opnieuw tweemaal per maand te zullen optreden.
Cools is in juni 2013 overleden, de begrafenisplechtigheid vond plaats in de Sint-Quintinuskathedraal in Hasselt.[1]
.svg){kind=small}
