| Lieve Joris
|
|
| Algemene informatie
|
| Volledige naam
|
Godelieve "Lieve" Elisabeth Achiel Micheline Joris
|
| Geboren
|
14 juni 1953
|
| Geboorteplaats
|
Neerpelt
|
| Land
|
 België
|
| Werk
|
| Jaren actief
|
1986-
|
| Genre
|
Reisverhalen
|
|
|
| Website
|
|
|
Godelieve "Lieve" Elisabeth Achiel Micheline Joris (Neerpelt, 14 juni 1953) is een Vlaams schrijfster van reisverhalen.
Lieve Joris werd geboren als vijfde in een gezin van negen. Haar vader werkte bij de belastingdienst en bracht het door middel van avondstudie tot belastingontvanger, haar moeder was een molenaarsdochter.
Na de kostschool studeerde Joris een jaar psychologie in Leuven en vertrok daarna naar Amerika om als au pair te werken en rond te reizen. In 1975 ging ze naar Nederland, waar ze de School voor de Journalistiek in Utrecht volgde. Ze vestigde zich in Amsterdam en ging na haar studie schrijven voor de Haagse Post, NRC en het maandblad Avenue. Nadat ze tien jaar voor de Haagse Post had gewerkt, begon ze naast artikelen ook boeken te schrijven. In 1986 debuteerde ze met De Golf. Haar werk is journalistiek en literair.
Joris heeft veel gereisd door landen waar de situatie vaak niet ongevaarlijk was en heeft haar belevenissen beschreven, waarbij ze een link legt tussen de gebeurtenissen in de levens van de mensen die ze heeft ontmoet en de politiek-sociale en culturele context. Vooral het Midden-Oosten (De Golf, Een kamer in Cairo, De poorten van Damascus) en Afrika (Terug naar Congo, Mali blues, Dans van de luipaard, Het uur van de rebellen, De hoogvlaktes) hebben haar belangstelling, maar ze was ook in Hongarije (De melancholieke revolutie) en interviewde V.S. Naipaul op Trinidad (Zangeres op Zanzibar). Na de uitgave van De hoogvlaktes besloot Joris zich op Azië te oriënteren : Vietnam, Dubai, China. Ze reist de Afrikanen achterna die sinds enige jaren die kant opgaan. Lieve Joris logeert tijdens haar reizen veelal bij mensen thuis en legt gemakkelijk contact, waardoor ze in staat is samenlevingen vanuit een relatief persoonlijke invalshoek te beschrijven.
Veel van het werk van Joris is in het Engels, het Frans en het Duits vertaald. Haar eind 2006 gepubliceerde boek Het uur van de rebellen werd in Nederland wat stil ontvangen, maar in Frankrijk viel het in zeer goede aarde. In mei 2007 werd ze in de boekenbijlage van de krant Libération "een van de beste journalisten ter wereld" genoemd en op gelijke voet behandeld met een van haar grote voorbeelden, V.S. Naipaul. Hij en Ryszard Kapuściński zijn belangrijk geweest voor haar ontwikkeling als schrijver.
Sinds 1978 is Lieve Joris samen met haar Poolse man, de fotograaf Marek Stawski.
Prijzen en onderscheidingen
Bibliografie
- 1986 – De Golf, ISBN 90-204-2256-1
- 1987 – Terug naar Kongo, ISBN 90-290-2143-8
- 1990 – De melancholieke revolutie, ISBN 90-290-2897-1
- 1991 – Een kamer in Cairo (boekenweekessay), ISBN 90-70066-89-0
- 1992 – Zangeres op Zanzibar en andere reisverhalen, ISBN 90-290-2640-5
- 1993 – De poorten van Damascus, ISBN 90-290-4254-0
- 1994 - Amadou : Afrikaanse notities
- 1994 - Reis naar het hart der duisternis, ISBN 90-290-4836-0
- 1996 – Mali blues en andere verhalen, ISBN 90-290-5205-8
- 2001 – Dans van de luipaard, ISBN 90-290-7043-9, vervolg op Terug naar Kongo
- 2006 – Het uur van de rebellen, ISBN 90-457-0058-1
- 2008 – De hoogvlaktes, ISBN 978-90-457-0183-7
- 2010 – Mijn Afrikaanse telefooncel, ISBN 978-90-457-0452-4
- 2013 – Op de vleugels van de draak: reizen tussen Afrika en China, ISBN 978-90-450-2461-5
- 2015 - De meneer van kilometer 84 - bundeling van eerder verschenen korte verhaaltjes, uitgegeven als Literair Juweeltje, ISBN 978-90-8516-389-3
- 2018 - Terug naar Neerpelt, ISBN 978-90-450-3716-5
- 2022 - Hildeke, ISBN 978-90-450-4696-9
Externe links
.svg){kind=small}
