Jean Benoît Guillaume Marie Robert Louis Antoine Adolphe Marc d'Aviano, in het Nederlands ook aangeduid als Jan van Luxemburg (Colmar-Berg, 5 januari1921 – Luxemburg, 23 april2019), was van 12 november 1964 tot 7 oktober 2000 groothertog van Luxemburg. Hij regeerde als Jean I.
Hij werd vernoemd naar de beroemdste graaf van Luxemburg Jan de Blinde, een heldhaftig persoon die de ideale belichaming symboliseert van de ridderlijke geest in de 14e eeuw. Jan de Blinde was de koning van Frankrijk altijd trouw en de vernoeming symboliseert daardoor tevens een alliantie met buurland Frankrijk die de toen slechte relatie tussen beide landen, daterend uit de Eerste Wereldoorlog, moest doen beëindigen.[1]
Bij de Duitse inval in 1940 verliet hij het land met zijn ouders. Tijdens de Tweede Wereldoorlog studeerde hij rechten en politieke wetenschappen aan aan de Laval University[2] in Quebec en in oktober 1942 nam hij dienst bij het geallieerde leger, als officier bij de Irish Guards. In die hoedanigheid maakte hij begin september 1944 de bevrijding van Brussel mee en overschreed hij enkele dagen later de Luxemburgse grens te Rodange. Hij kreeg verschillende militaire onderscheidingen en eretekens. Hij bleef zijn leven lang verbonden met de Irish Guards, waardoor op zijn uitvaart zijn kist onder muziek, gespeeld door deze eenheid, naar buiten werd gedragen.
Van 1951 tot 4 mei 1961 was de prins lid van de Raad van State, daarna gedurende drie jaar 'luitenant-vertegenwoordiger', dat wil zeggen regent, van het groothertogdom, tot hij op 12 november 1964 officieel zijn moeder opvolgde als groothertog van Luxemburg.
Op 7 oktober 2000 deed Jean troonsafstand ten voordele van zijn oudste zoon Henri. Hij trok zich terug op Slot Fischbach, waar hij woonde tot hij na een kortstondig ziekbed ten gevolge van een longontsteking in een ziekenhuis in de stad Luxemburg overleed op 98-jarige leeftijd.
Huwelijk en kinderen
Jean huwde op 9 april 1953 prinses Josephine Charlotte, dochter van koning Leopold III van België. Zij waren via hun (over)grootmoeders (Maria Anna van Bragança, moeder van groothertogin Charlotte van Luxemburg, Maria Antonia van Bragança, moeder van prins Felix van Bourbon-Parma en Maria José van Bragança, moeder van koningin Elisabeth van België) verre familie van elkaar. Als kind al konden Joséphine-Charlotte en Jean goed met elkaar opschieten. Uit hun huwelijk werden vijf kinderen geboren:
