Boudewijn de Groot kreeg een gouden plaat voor het lied, hier bij slot Loevenstein, 19 april 1967
Het Land van Maas en Waal is een nummer van Boudewijn de Groot op tekst van Lennaert Nijgh, dat begin 1967 op single verscheen. Het is een van De Groots bekendste nummers en het enige dat de eerste plaats in de Nederlandse Top 40 bereikte.
Ontstaan
De Groot haalde inspiratie voor dit lied uit Hatsji-Bratsji's toverballon, een kinderboek van Franz Karl Ginzkey uit 1904 dat hem als kind voorgelezen werd. In dit verhaal zweefde Pietje in een ballon over het Land van Maas en Waal. De Groot had allerlei fantasieën bij dit land en stelde in 1966 de titel voor aan Lennaert Nijgh.
Het laatste couplet van Het Land van Maas en Waal bevat een lachje waar Boudewijn de Groot zich nog steeds aan ergert. Het lachje had moeten lijken op het grinniken van Bob Dylan in zijn nummer Rainy day women #12 & 35. Het grinniken van De Groot mislukte tijdens de opname en kwam eruit als "haha hahaaaaa". Omdat er maar met drie sporen gewerkt kon worden, werd besloten de opname niet over te doen, zodat dit lachje op de uiteindelijke single is verschenen.
De Groot heeft het nummer ook in het Engels opgenomen en als The land at rainbow's end op single gezet. Op de B-kant staat Beautiful butterfly, een vertaling van Verdronken vlinder. Voor de Engelstalige markt nam De Groot het pseudoniem Baldwin aan, de Engelse vorm van de voornaam Boudewijn. Hij had met dit nummer echter geen succes in het buitenland.
Inhoud
Het lied beschrijft een lange optocht vol feestvierende mensen, dieren en dingen van het "Circus Jeroen Bosch". De Groot beschrijft een heleboel surrealistische taferelen die inderdaad aan de werken van de middeleeuwse schilder Jeroen Bosch doen denken. De kleurrijke stoet trekt de bergen in onder een eerst groene, vervolgens purperen en dan gouden hemel in een achtereenvolgens blauwe, bruine en zilveren zon.
Het lied eindigde op nr. 4 in Vic van de Reijts top 100 van Nederlandstalige singles.
In 1987 nam Rob de Nijs een versie van het nummer op voor zijn jubileumalbum Zilver.
In het tweede decennium van de 21e eeuw was dit lied speerpunt in de muzikale omslag van De Groot. Hij had het lied toen zo vaak gezongen, dat hij er niets meer aan toe te voegen had. De Groot wilde het eigenlijk niet meer zingen.
In populaire cultuur
Het Radio 2-programma "Het Circus Jeroen Bosch" ontleent zijn naam aan het "het circus Jeroen Bosch" in dit nummer.
