Herman de Man, geboren als Salomon Herman (Sal) Hamburger (Woerden, 11 juli1898 - Schiphol, 14 november1946), was een Nederlandsschrijver van voornamelijk literaire streekromans. In België gebruikte hij voor het eerst Herman de Man als pseudoniem. Bij Koninklijk Besluit van 9 september 1943 veranderde zijn geslachtsnaam officieel in De Man.
Leven en werk
De ouderlijke woning van de schrijver in Benschop, thans het Herman de ManhuisHet Tapijthuis in Gouda, waar de vader van de schrijver, Herman Salomon Hamburger, een venduhuis dreefBoerenfamilie uit een werk van De Man. Beeld gemaakt door Ineke van Dijk in Oudewater.
De Man, zoon van koopman Herman Salomon Hamburger en Sara Cohen Schavrien, groeide op in de Lopikerwaard en omgeving. Zijn ouderlijk gezin woonde achtereenvolgens in Woerden, Polsbroekerdam, Benschop, Oudewater en Gouda.
In 1919 vluchtte hij - beschuldigd van diefstal - naar België, waar hij journalist werd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij tijdelijk verbonden aan Radio Oranje en later had hij de leiding van de omroep op Curaçao. Tijdens steeds strenger wordende censuur die het Nederlands onderwijs trof tijdens de bezettingsjaren, werden al zijn boeken op last van het departement van Onderwijs, Wetenschap en Cultuurbescherming in september 1942 geplaatst op de lijst van verboden lesmiddelen. Bij terugkeer in Nederland bleken zijn vrouw en vijf kinderen door de nazi's weggevoerd en vermoord te zijn.
Diverse van zijn romans zijn gesitueerd in de plaatsen waar hij opgroeide. Ook zijn roman Het wassende water uit 1925, waarvan de dertigste druk in 1991 verscheen, is gesitueerd in de Lopikerwaard. Het boek verkreeg ruime bekendheid, mede doordat de NCRV er in 1986 een achtdelige televisieserie van maakte: zes miljoen kijkers bekeken in dat jaar deze serie. Ze werd daarna meerdere malen herhaald, voor het laatst in 2011.[4]
.jpg)
