Gudrun Pausewang (Wichstadl (tegenwoordig Mladkov), 3 maart 1928 – Bamberg, 23 januari 2020) was een Duitse schrijfster van onder meer kinder- en tienerboeken. Ze schreef ook sciencefiction voor jonge volwassenen.
Tot haar bekendste - en gelauwerde - werken worden gerekend:
- Die Not der Familie Caldera (1977)
- Ich habe Hunger, ich habe Durst (1981)
- Die letzten Kinder von Schewenborn (1983)
- Die Wolke (1987)
In deze laatste roman beschrijft de schrijfster de belevenissen van een stralingsslachtoffer in een Duitse kernenergiecentrale. De roman werd in 2006 verfilmd.[1]
Vertaling in het Nederlands door Ernst van Altena verscheen bij Facet in 1989 als De Wolk
Prijzen
- 1977 Buxtehuder Bulle voor "Die Not der Familie Caldera"
- 1981 La vache qui lit voor "Ich habe Hunger, ich habe Durst"
- 1981 Preis der Leseratten voor "Ich habe Hunger, ich habe Durst"
- 1983 La vache qui lit voor "Die letzten Kinder von Schewenborn"
- 1983 Buxtehuder Bulle voor "Die letzten Kinder von Schewenborn"
- 1988 Deutscher Science Fiction Preis voor "Die Wolke"
- 1988 Deutscher Jugendliteraturpreis voor "Die Wolke"
- 1988 Kurd-Laßwitz-Preis voor "Die Wolke"
- 1998 George-Konell-Preis der Landeshauptstadt Wiesbaden
- 1999 Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland
- 2009 Eduard-Bernhard-Preis des BUND Hessen voor "Die Wolke"
- 2009 Großer Preis der Deutschen Akademie für Kinder- und Jugendliteratur e.V. Volkach voor haar volledige oeuvre
Bronnen, noten en/of referenties