Gerda Alexandra Havertong (Paramaribo, Suriname, 23 oktober1946) is een Nederlandse actrice, zangeres, verhalenvertelster en presentatrice van Surinaamse afkomst. Bij het grote publiek is zij bekend vanwege haar rol in de televisieserie Sesamstraat.
Biografie
Nederlands Suriname
Thuis en bij de Evangelische Broedergemeente Suriname, waar haar ouders lid van waren, werd veel gezongen. Bij het begin van de eerste klas van de lagere school met huilende kinderen werd haar gevraagd te zingen. Zij zong het lied van Onder de brug van Anke Franke.[1] Als achtjarige zong ze hetzelfde liedje bij de AVROS (Algemene Vereniging Radio Omroep Suriname) in het kinderprogramma Kom maar naar voren (radioprogramma voor kinderen van 5 tot en met 9 jaar) van 'oom Adriaan' Thurnim. Later zong ze in het radioprogramma voor kinderen van 10 jaar en ouder Wij zijn er ook het Engelse lied Dove and Pigeon. Ze volgde de ulo, de kweekschool en een opleiding tot kleuterleidster.
Nederland (1966-1975)
In 1966 kwam Havertong naar Nederland en ging in Den Haag wonen, 'op stand', waar ze geregeld koningin Juliana, die naar de Bronovokapel ging, ontmoette. Zij behaalde op 13 november 1974 de zogenaamde 'Middelbare Akte Pedagogiek' met de afstudeerrichting van kleuterleidster: dit was een universitaire opleiding die als voorloper geldt van het hbo-bachelorprogramma aan de pabo.[2] Havertong volgde deze opleiding aan het Nutsseminarium van de Universiteit van Amsterdam.[3] Na de voltooiing hiervan werkte zij enige jaren als kleuteronderwijzeres in Amsterdam en zong daarnaast tevens in het Haagse bandje Tropical Soul. Ook speelde zij destijds al toneel bij enkele amateurgezelschappen.
Suriname (1975-1979)
In 1975 keerde Havertong met haar man terug naar Suriname, dat in dat jaar onafhankelijk was geworden, omdat zij met een groepje vrienden wilden helpen het land op te bouwen en vrouwen vooruit wilden helpen.[4] Havertong gaf les op de Pedagogische Academie. Ze zong en won de tweede prijs namens Suriname op het Carifesta te Jamaica in 1976.[5][6] Ze werd dat jaar uitgeroepen tot Zangeres van het jaar in Suriname. In de film 'Kon hesi baka - Kom gauw terug' 1977 zong ze een lied in het Sranantongo.[7] Zij sloot zich aan bij het Doe-theater van Henk Tjon en Thea Doelwijt, dat tweemaal per week speelde in het theater Thalia in Paramaribo.[8][9][10]
Nederland (vanaf 1979)
In 1979 keerde ze terug in Nederland. Vanaf dat moment veranderde zij van gelegenheidsartiest in een professioneel artiest.[11] Ze trad vanaf 1982 op met Poëzie Hardop met voordracht van gedichten en zang, te beginnen met Powema di rutu-gezangen van oorsprong en toekomst.[12] Ze werkte ook met deze groep voor kinderen en presenteerde voorstellingen voor hen. Ze had een gastrol in 1984 in de televisieserie Zoals u wenst mevrouw van André Hazes.[13] Ze zong in Gerda en de Harto's' band in Den Haag tijdens 'Coloured Holland Plein'84'.[14] In juni 1985 presenteerde ze de Culturele Surinaamse Vrouwenmanifestatie rondom Sophie Redmond, die werd georganiseerd door de Stichting Surinaamse Vrouwen Bijlmermeer (SVB) en gaf daar een Onewomanshow. Sinds 1985 speelt zij mee in Sesamstraat,[15] waar haar rol zich langzaamaan ontwikkeld heeft van de jonge vrouw 'Gerda' tot peettante 'Peetje'.
In september 1995 kreeg ze een ernstig auto-ongeluk, waarna een langdurige revalidatie volgde. Over deze periode schreef ze samen met Anna Bridié het boek Frontaal.
Ten slotte trad ze weer op, nu als verteller bij familieconcerten klassieke muziek:
Voor één dag was ze directeur van het Kröller-Müller Museum, omdat er 7 oktober 2000 een kinderfestijn was en de tentoonstelling 'Wijd Open Ogen' begon, waar ze rondleidingen gaf langs o.a. de tekeningen van Archipenko, herrie-machines van Tinguely, en duikboten van Panamarenko.[30]
Bij de viering van het vijftigjarig bestaan van de Nationale Boomfeestdag op 21 maart 2007 met het thema Bomen en Muziek, in aanwezigheid van koningin Beatrix, werd in de Theater Fabriek Amsterdam, de musical Smet en Smeer en het geheim van de Boomfeestdag uitgevoerd. Het werd geproduceerd en uitgevoerd door het Nationaal Jeugd Musical Theater (NJMT) met Gerda Havertong in de rol van Moeder Aarde, Jamai Loman als de boze tovenaar Derliktus en Dioni Jurado als Smet, het hulpje van de tovenaar.[33][34][35]
In september 2009 trad ze op in de musical van Lieve Hugo, A poku tori onder regie van Mike Ho Sam Sooi, waar ze de moeder van Lieve Hugo speelde.[38][39]
Op 27 oktober 2009 won zij de finale van De Grote Bijbelquiz. Zij vertegenwoordigde Oost-Nederland en wist de winnaar van het jaar ervoor, MAX-voorzitter Jan Slagter, na achterstand te verslaan. Havertong hierover: "Het was toen al zo dat de laatsten de eersten zullen zijn".
Havertong is sinds 2012 te zien in het televisieprogramma Ranking the Stars dat gepresenteerd wordt door Paul de Leeuw. Ze was eveneens in bijbehorende oudejaarsaflevering te zien die in 2019 werd uitgezonden als onderdeel van het programma Paul pakt uit!. Ook in de SJL-voorstelling Geniale anarchie naar het boek van Boeli van Leeuwen en liederen op gedichten van Pierre Lauffer was ze te horen en te zien met Sergio IJssel, Izaline Calister e.a. januari 2013 in Paradiso te Amsterdam.
In februari 2015 trad ze op in de SJL-voorstelling Tikkop naar het boek van Adriaan van Dis met de schrijver zelf als acteur met Frits Barend, Maartje van Weegen, Noraly Beyer, Tutu Puoane e.v.a. in de Stadsschouwburg te Amsterdam.[42] In december 2015 trad ze op in de muzikale theaterreading Juliana, moeder van het volk met Paulette Smit als Juliana, die gesprekken voert met machtige vrouwen zoals Eleanor Roosevelt (Jet Bussemaker), Indira Gandhi (Kathleen Ferrier) en de vrouw van de Surinaamse politicus Jopie Pengel (haar rol) georganiseerd door de Stichting Julius leeft! in de Amsterdamse Stadsschouwburg.[43][44]
In 2017 speelde Havertong de rol van Astrid in de televisieserie Papadag.
Op 29 maart 2018 was zij te zien als snackbarhoudster in The Passion.
In 2022 speelde Gerda Havertong de rol van Granma in de film Eerlijk gestolen van Hesdy Lonwijk.[46][47] In het najaar van 2024 was Havertong te zien in de bioscoopfilm Opa Cor.[48]
Havertong treedt al jaren jaarlijks op bij de Zwarte Cross. In 2009 won ze de Gouden Helm in de Prominentenklasse en noemde zich de Zwartste Crosser Ooit.[52] In 2016 hield ze in de Mega-tent een oecumenische kerkdienst.[53]
Stichting Wiesje voor dementerenden in Suriname
Ter nagedachtenis aan haar moeder Wiesje, die leed aan dementie, heeft Havertong in 1999 de stichting Wiesje opgericht en is voorzitter van de Nederlandse afdeling.[54][55] Doelstelling is deskundige opvang bieden aan dementerenden in Suriname.[54] Een kenniscentrum over dementie werd in 2003 in Paramaribo geopend en in 2005 kwam er een dagcentrum voor begeleiding en verzorging. In 2015 is de eerste woonunit geopend voor 24-uurs-opvang 7 dagen per week.[56]
Zwarte Piet
Havertong nam in 1987 openlijk stelling tegen Zwarte Piet in het Zwartepietendebat door haar uitspraak in een uitzending van Sinterklaas in Sesamstraat: "Het is elk jaar weer hetzelfde liedje. Sinterklaas is nog niet eens in het land of zwarte mensen, grote mensen en kinderen, worden voor Zwarte Piet uitgescholden."[57][58]
Persoonlijk
Havertong woonde in Epse (Gelderland). Haar man kunstenaar Roelof Lenten, die daar een galerie had, overleed eind april 2021.[59] Zij heeft een dochter.
2016 De Gouden Vioolspeld ontving ze tijdens de Dr. Sophie Redmond Lezing. Deze onderscheiding wordt jaarlijks uitgereikt aan een vrouw die in de geest van Sophie Redmond vrouwen inspireert en gezien wordt als een rolmodel vanwege buitengewone prestaties op maatschappelijk en/of cultureel gebied. Gerda Havertong ontving deze prijs voor haar jarenlange inzet voor de Stichting Wiesje.[67][68]
Wie van ver komt, kan veel verhalen. Sprookjes, mythen en legenden verteld door vluchtelingen. Amsterdam, Vluchtelingenwerk, 1990.(Sprookjes, mythen en legenden, aangevuld met interviews met de vertellende asielzoekers. M.m.v. Gerda Havertong.)[75]
De godsdienst van mijn jeugd. red. Huub Oosterhuis. Baarn, Ten Have, 1990. (Herinneringen van 27 Bekende Nederlanders.)[76]
Contrapunten. Mythen in kunst van vrouwen. Een impressie. Red. Henna Goudzand en Fré Meijer. Amsterdam, Furie, 1991.[77]
Vrouwentroost. Amsterdam, Nijgh & van Ditmar, 1994. (Twintig bekende Nederlandse en Vlaamse vrouwen vertellen aan de hand van een gedicht of prozafragment waarom dit hen troost biedt.)[78]
FeestVerhalen. red. Jos van Hest/Saskia van der Valk. Haarlem, Gottmer, 1996.[79][80]
Buitenspiegels. Verhalen over Nederland. red. Kader Abdolah. Amsterdam, Van Gennep, 1998.(Twaalf in Nederland wonende schrijvers, afkomstig uit elf verschillende landen, geven in deze verhalenbundel hun visie op Nederland. Met onder anderen Gerda Havertong.)[81]
Frans Tervoort, Gast en geloof. Amsterdam, Anthos, 2000.(Interviews met bekende Nederlanders over hun geloof.)[82]
Ronald Snijders and Stars for Suriname, Flood in Suriname, 2006.(cd)[85]
Beestenboot Schelluinen, Moefie klub, 2007. (dvd, met liedjes door Nederlandse zangers bij deze Franse animatiefilm: Jan Decleir, Thekla Reuten, Kitty Courbois en Gerda Havertong)[86]
Eveline van de Putte, Fosten tori, Levensverhalen van ouderen in Suriname met voorwoord Gerda Havertong. Den Haag, Uitgeverij Appelmoes, 2008.[87][88]
Catherine Keyl, Catherine & Friends. Over eten & emotie. Houten, Terra, 2008. (Interviews met 19 personen over de (emotionele) betekenis van eten met hun favoriete recept.)[89]
Arjan de Boer, Harm Peter Smilde en Frank Willemsen. De onvergetelijke leraar. Amsterdam, SWP, 2008.[90]
Annemarie van der Meer, Ongekend verlies. Wat als je zwangerschap misloopt? Amsterdam, Sirene, 2008. (Boek met interviews met onder anderen Gerda Havertong.)[91]
Suriname en ik. Persoonlijke verhalen van bekende Surinamers over hun vaderland. Red. John Leerdam en Noraly Beyer. Amsterdam, Meulenhoff, 2010. (Met onder andere het verhaal van Gerda Havertong.)[92]
Taal maakt gezonder. Wachtkamerboek. Den Haag, Stichting Lezen & schrijven, 2011.[93][94]
Henry Muldrow, Dromen van Dieren ABC. Amsterdam, Stichting Culturele Droomwevers, 2011. (dvd)[95]
Hilde Tromp, Dit wil ik je graag zeggen. Wijze woorden voor jongeren Franeker, van Wijnen, 2012. (Bundeling van twaalf gesprekken met bekende en minder bekende christenen.)[96]
Frank Ong-Alok. Bloemies. Haarlem, In de Knipscheer, 2013. ill. Fleur Tolman. (Boek en cd met kinderliedjes en kinderverhalen, ten gehore gebracht door onder anderen Gerda Havertong, Hakim en het kinderkoor Eigenwijsjes.)[97]
Pieter Webeling, Frénk van der Linden, Philip Scheltens. Het mooiste woord is herinnering. Amsterdam, VUmc Alzheimercentrum, 2016, ISBN 9789082547306. (Gesprekken met 13 bekende Nederlanders die allen de ziekte van Alzheimer van dichtbij hebben leren kennen.)[99]
Trivia
Michaël Slory publiceerde een gedicht met de titel Gerda Havertong? in zijn dichtbundel Torent een man hoog met zijn poëzie uit 2012.[100]
↑Ze zong het lied Mamaise (Moeder Aarde), een regenlied, juist toen het lange tijd droog was op Jamaica. Nadat ze gezongen had begon het eindelijk te regenen. Dat trok veel media-aandacht.
↑Regie: Rogier vd Weerd. Verhaal: De kinderen Willem, Floortje, Tobias, Rosalinde, Guido, Sebastiaan en Jacquelientje krijgen van moeder Aarde de opdracht om de boomstekjes die de boze Tovenaar gestolen heeft om te vernietigen, weer in veiligheid te brengen om zo de aarde te redden van de ondergang. Zij worden geholpen door Koning Winter, De Herfst, de Zomer en de Lente.
↑ abHome. Stichting Wiesje. Gearchiveerd op 19 augustus 2023. Geraadpleegd op 28 september 2023. “In 1999 heb ik in Suriname mijn moeder, Wiesje Havertong-Nooitmeer, begraven. Zij is slechts 72 jaar geworden. Zij was sinds enkele jaren dement. (...) Daarom heb ik eind 1999 samen met een aantal andere enthousiaste mensen Stichting Wiesje opgericht.”
↑Bestuur. Stichting Wiesje. Gearchiveerd op 16 juni 2023. Geraadpleegd op 28 september 2023. “Gerda Havertong is oprichter en boegbeeld van Stichting Wiesje.”
↑Ik word oma. Literatuurplein. Gearchiveerd op 14 september 2016. “Aan de hand van haar eigen beleving en gesprekken met oma's in de dop wordt het grootmoeder worden in verschillende culturen en met de speciale gebruiken verteld”
↑Bundel bij de gelijknamige tentoonstelling. Centraal staat de vraag hoe kunstenaressen binnen verschillende kunstdisciplines mythen en mythologische figuren gebruiken, hoe zij uiting geven aan een 'mythisch bewustzijn' en of hun vrouw-zijn hierbij een rol speelt. Bevat portretten van de kunstenaressen van wie werk op de tentoonstelling is te zien. O.a. bijdragen van Astrid Roemer over literatuur en een interview met Gerda Havertong over theater.
↑Vrouwentroost. Literatuurplein. Gearchiveerd op 2 oktober 2016.
↑Feestverhalen. Literatuurplein. Gearchiveerd op 18 oktober 2016.