Betty White
Betty White in 2010
Algemene informatie
Volledige naam	Betty Marion White Ludden
Geboortenaam	Betty Marion White
Geboren	17 januari 1922
Geboorteplaats	Oak Park (Illinois)
Overleden	31 december 2021
Overlijdensplaats	Brentwood (Los Angeles)
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	1939-2021
Beroep	Actrice, stemactrice, comédienne, presentatrice, televisieproducente, dierenactiviste, auteur
Handtekening
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel (en) AllMovie-profiel
Portaal    Film

Betty Marion White Ludden (Oak Park (Illinois), 17 januari 1922 – Brentwood (Los Angeles), 31 december 2021) was een Amerikaanse film- en televisieactrice, stemactrice, comédienne, presentatrice, televisieproducente, activiste en auteur.

Ze won meer dan tien acteerprijzen, waaronder Emmy Awards voor haar rollen in zowel The Mary Tyler Moore Show (1975 en 1976), The Golden Girls (1986) als The John Larroquette Show (1996) en American Comedy Awards voor zowel The Golden Girls (1987) als een gastrol in Ally McBeal (2000). In 1952 werd White de eerste vrouwelijke Amerikaanse televisieproducent voor de sitcom Life with Elizabeth. Daarnaast zette zij zich in als dierenactiviste en heeft ze als auteur zeven boeken geschreven. Met een carrière die begon in 1939 heeft ze sinds 2014 een vermelding in het Guinness Book of Records voor de langstlopende televisieloopbaan voor een vrouw.^[1][2]

White groeide op in Los Angeles. Voor haar acteerdebuut begon ze als glamourmodel, in de jaren 50 begon ze te acteren in enkele series; daarnaast had ze gedurende korte tijd een eigen talkshow.

White had tussen 1961 en 1975 vele gastoptredens in het spelprogramma Password Plus gepresenteerd door Allen Ludden, met wie White van 1963 tot zijn dood in 1981 getrouwd was. In de jaren 1970 en 1980 had ze ook gastoptredens in nieuwe versies van het programma.

Ze verscheen in vele spelprogramma's en in 1983 was ze de eerste vrouw die een Daytime Emmy Award won, als presentatrice van een spelprogramma met de titel Just Men.

Van 1973 tot 1977 speelde ze de door seks geobsedeerde Sue Ann Nivens in The Mary Tyler Moore Show. Hierna kreeg ze een eigen sitcom; The Betty White Show. Van 1983 tot 1985 speelde ze Ellen Harper in de serie Mama's Family. Hierin speelde ze samen met Rue McClanahan, met wie ze vanaf 1985 ook te zien was in The Golden Girls. White speelde in deze serie over vier samenwonende dames op leeftijd de naïeve Rose Nylund, een vrouw van Noorse afkomst. De serie was een succes en liep tot 1992. Daarna speelde ze dezelfde rol nog een seizoen in de vervolgserie The Golden Palace.

In 2006-2007 had ze kort een rol in de soapserie The Bold and the Beautiful als moeder van Stephanie Forrester. Nadat de Facebookgroep "Betty White To Host SNL... Please?" 500.000 likes haalde, werd White in 2010 uitgenodigd om Saturday Night Live te presenteren en werd ze op haar 88e de oudste presentatrice ooit.^[3] In 2011 was ze te zien in een populair Snickers-reclamespotje dat wereldwijd werd uitgezonden.^[4]

Van 2012 tot 2014 presenteerde ze drie seizoenen Off Their Rockers, de Amerikaanse versie van het Vlaamse programma Benidorm Bastards, waarin bejaarde mensen jongeren voor de gek houden.

Van 2010 tot 2015 acteerde White in 124 afleveringen van de Amerikaanse sitcom Hot in Cleveland op de Amerikaanse zender TV Land. Ze speelde Elka Ostrovsky, een oudere Poolse conciërge, die ondanks haar hoge leeftijd altijd bezig was met illegale handeltjes. Aanvankelijk zou ze enkel meedoen in een paar afleveringen, maar haar personage werd goed ontvangen door de kijkers, en ze kon nou eenmaal geen nee zeggen, verklaarde ze zelf.

In april 2015 ontving zij een Emmy Award voor haar gehele oeuvre.^[5]

In 2017 was ze voor het laatst in een acteerrol te zien. Ze had gastrollen in de televisieseries Bones en Young & Hungry. In de tekenfilm Toy Story 4 uit 2019 sprak ze de stem in van tijgerpop Bitey White. In december 2021 werd bekendgemaakt dat er ter ere van haar 100e verjaardag in januari 2022 de documentairefilm Betty White: 100 Years Young - A Birthday Celebration zou verschijnen. Ter ere van haar verjaardag verscheen in de laatste week van 2021 een interview in het tijdschrift People.

White overleed in haar slaap op oudejaarsdag 2021 in haar woning in Brentwood (Los Angeles) op 99-jarige leeftijd, nadat ze zes dagen daarvoor een beroerte had gekregen.^[6][7][8]

• 1983: Betty White's Pet-Love: How Pets Take Care of Us
• 1987: Betty White In Person
• 1991: The Leading Lady: Dinah's Story
• 1995: Here We Go Again: My Life In Television
• 2008: Together: A Novel of shared vision
• 2011: If You Ask Me (And of Course You Won't)
• 2011: Betty & Friends: My Life at the Zoo

Zie de categorie Betty White van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.