Svante Arrhenius

Svante Arrhenius
Kelahiran
Svante August Arrhenius

(1859-02-19)19 Februari 1859
Wik Castle, Sweden
Meninggal dunia2 Oktober 1927(1927-10-02) (umur 68)
Stockholm, Sweden
WarganegaraSweden
Pusat pendidikan
Terkenal kerana
Anugerah
Kerjaya saintifik
Bidang
InstitusiInstitut Teknologi Diraja
Penasihat kedoktoran
Pelajar kedoktoranOskar Benjamin Klein

Svante August Arrhenius (/ɑːˈreɪniʊs/;[1] 19 Februari 1859 – 2 Oktober 1927) merupakan seorang ahli sains Sweden. Asalnya seorang ahli fizik, tetapi sering disebut sebagai ahli kimia, Arrhenius merupakan salah seorang pengasas sains kimia fizikal. Beliau menerima Hadiah Nobel dalam Kimia pada tahun 1903, menjadi pemenang Nobel Sweden pertma, dan pada tahun 1905 menjadi pengarah Institut Nobel di mana beliau terus kekal sehingga kematiannya.[2] Sumbangannya yang kekal kepada sains dicontohkan dan diperingati oleh persamaan Arrhenius, <nowiki>definisi Arrhenius terhadap asid, kawah bulan Arrhenius, gunung Arrheniusfjellet dan Makmal Arrhenius di Universiti Stockholm, yang semuanya dinamakan sempena namanya. Beliau adalah yang pertama menggunakan prinsip asas kimia fizikal untuk mengira anggaran sejauh mana kenaikan karbon dioksida atmosfera meningkatkan suhu permukaan bumi melalui persamaan Arrhenius, yang mengetuai David Keeling untuk menyimpulkan bahawa pelepasan karbon dioksida yang disebabkan oleh manusia cukup besar untuk menyebabkan pemanasan global.[3]

Bibliografi

  • Svante Arrhenius, 1884, Recherches sur la conductivité galvanique des électrolytes, doctoral dissertation, Stockholm, Royal publishing house, P.A. Norstedt & söner, 89 pages.
  • Svante Arrhenius, 1896a, Ueber den Einfluss des Atmosphärischen Kohlensäurengehalts auf die Temperatur der Erdoberfläche, in the Proceedings of the Royal Swedish Academy of Science, Stockholm 1896, Volume 22, I N. 1, pages 1–101.
  • Svante Arrhenius, 1896b, On the Influence of Carbonic Acid in the Air upon the Temperature of the Ground, London, Edinburgh, and Dublin Philosophical Magazine and Journal of Science (fifth series), April 1896. vol 41, pages 237–275.
  • Svante Arrhenius, 1901a, Ueber die Wärmeabsorption durch Kohlensäure, Annalen der Physik, Vol 4, 1901, pages 690–705.
  • Svante Arrhenius, 1901b, Über Die Wärmeabsorption Durch Kohlensäure Und Ihren Einfluss Auf Die Temperatur Der Erdoberfläche. Abstract of the proceedings of the Royal Academy of Science, 58, 25–58.
  • Arrhenius, Svante. Die Verbreitung des Lebens im Weltenraum. Die Umschau, Frankfurt a. M., 7, 1903, 481-486.
  • Svante Arrhenius, 1903, Lehrbuch der Kosmischen Physik, Vol I and II, S. Hirschel publishing house, Leipzig, 1026 pages.
  • Svante Arrhenius, 1906, Die vermutliche Ursache der Klimaschwankungen, Meddelanden från K. Vetenskapsakademiens Nobelinstitut, Vol 1 No 2, pages 1–10
  • Svante Arrhenius, 1908, Das Werden der Welten (Worlds in the making; the evolution of the universe), Academic Publishing House, Leipzig, 208 pages.

Rujukan

  1. ^ "Arrhenius". New World College Dictionary.
  2. ^ "Arrhenius, Svante August" in Chambers's Encyclopædia. London: George Newnes, 1961, Vol. 1, p. 635.
  3. ^ Baum, Sr., Rudy M. (2016). "Future Calculations: The first climate change believer". Distillations. 2 (2): 38–39. Dicapai pada 22 March 2018.

Bacaan lanjut

  • Snelders, H.A.M. (1970). "Arrhenius, Svante August". Dictionary of Scientific Biography. 1. New York: Charles Scribner's Sons. m/s. 296–301. ISBN 0-684-10114-9.
  • Crawford, Elisabeth T. Arrhenius: from ionic theory to the greenhouse effect Canton, MA: Science History Publications. ISBN 0-88135-166-0
  • Patrick Coffey, Cathedrals of Science: The Personalities and Rivalries That Made Modern Chemistry, Oxford University Press, 2008. ISBN 978-0-19-532134-0

Pautan luar