Los Angeles Lakers ialah pasukan bola keranjang profesional Amerika yang berpangkalan di Los Angeles. Lakers bersaing dalam Persatuan Bola Keranjang Kebangsaan (NBA) sebagai ahli Bahagian Pasifik di Persidangan Barat. Lakers bermain permainan rumah mereka di Arena Crypto.com, arena yang dikongsi dengan Los Angeles Clippers, Los Angeles Sparks dari Persatuan Bola Keranjang Kebangsaan Wanita dan Los Angeles Kings dari Liga Hoki Kebangsaan.[9] Lakers adalah salah satu pasukan paling berjaya dalam sejarah NBA, dan telah memenangi 17 kejuaraan NBA, terikat dengan Boston Celtics untuk paling banyak dalam sejarah NBA.[10] Baru-baru ini, Lakers adalah juara Kejohanan Dalam Musim sulung NBA pada tahun 2023.
Pasukan ini bermula dari pembelian pasukan yang dibubarkan, Detroit Gems, yang bermain di Liga Bola Keranjang Kebangsaan (NBL) pada tahun 1947. Pasukan baharu itu mula bermain di Minneapolis, Minnesota, menggelarkan diri mereka sebagai Minneapolis Lakers.[11] Pada mulanya bermain sebagai ahli NBL, Lakers memenangi kejuaraan NBL 1948 sebelum menyertai saingan iaitu Persatuan Bola Keranjang Amerika, di mana mereka akan memenangi lima daripada enam kejuaraan seterusnya, diketuai oleh pemain bintang mereka iaitu George Mikan.[12] Selepas bergelut dari segi kewangan pada akhir 1950-an selepas persaraan Mikan, mereka berpindah ke Los Angeles sebelum musim 1960–61.
Diketuai oleh Pemain Dewan Kemasyhuran, Elgin Baylor dan Jerry West, Los Angeles mara ke Final NBA enam kali pada 1960-an, tetapi tewas setiap siri kepada Celtics, memulakan saingan panjang mereka. Pada tahun 1968, Lakers memperoleh empat kali pemenang Pemain Paling Berharga (MVP) NBA, Wilt Chamberlain, dan memenangi gelaran NBA keenam mereka—dan yang pertama di Los Angeles—pada tahun 1972, diketuai oleh ketua jurulatih baharu Bill Sharman. Selepas persaraan West dan Chamberlain, pasukan itu bertukar ganti dengan pemain bintang Kareem Abdul-Jabbar, yang akan memenangi tiga anugerah MVP sebagai pemain Laker. Walaupun pasukan itu tidak dapat mara ke Final pada akhir 1970-an, dua perubahan penting berlaku pada 1979 yang akan merasmikan era keemasan baharu bagi pasukan itu. Pertama, Jerry Buss membeli Lakers, dan sebagai pemilik pasukan, mempelopori visi permainan bola keranjang sebagai tontonan hiburan serta acara sukan.[13] Kedua, Lakers memilih Magic Johnson di tempat pertama secara keseluruhan dalam draf NBA 1979.
Bersama Johnson, seorang point guard yang luar biasa, dan center dominan iaitu Abdul-Jabbar memberikan Lakers dua pemain bintang untuk menguatkan senarai pemain mereka. Kenaikan pangkat ketua jurulatih Pat Riley pada tahun 1981 dan penambahan penyerang James Worthy melalui draf 1982 menjadikan Lakers sebagai kuasa besar NBA sepanjang 1980-an. Pasukan itu digelar "Showtime Lakers" kerana rehat cepatnya, pelanggaran peralihan yang difasilitasi oleh Johnson. Pasukan itu memenangi lima kejuaraan dalam jangka masa sembilan tahun, termasuk memenangi dua daripada tiga final menentang Celtics. Lakers telah dikalahkan oleh saingan Boston mereka pada Final 1984, tetapi menang ke atas Celtics pada 1985 dan 1987.
Selepas Riley pergi dan Abdul-Jabbar, Johnson, dan Worthy semuanya bersara, Lakers bergelut pada awal 1990-an. Sehingga tahun 1996 apabila pasukan itu menukar dengan Charlotte Hornets untuk mendapatkan hak draf kepada Kobe Bryant dan menandatangani center bintang Shaquille O'Neal, Lakers kembali mendominasi pada awal 2000-an. Duo pemain bintang Bryant dan O'Neal, bersama-sama dengan jurulatih Phil Jackson, mengetuai Lakers ke tiga kejuaraan berturut-turut antara tahun 2000 dan 2002, memperoleh tiga gelaran berturut-turut buat kali kedua buat pasukan itu.[14] Era "Shaq-dan-Kobe" yang dinamik tetapi bergelora berakhir apabila Lakers menukar O'Neal selepas pasukan itu tewas kepada Detroit Pistons pada Final 2004. Hanya selepas Lakers menukar Pau Gasol barulah Bryant dan Jackson kembali ke Final NBA, tewas kepada Celtics pada 2008 tetapi memenangi dua lagi kejuaraan pada 2009 dan 2010. Pusingan Akhir 2010 menandakan perlawanan terbaru Lakers dan Celtics, dengan Los Angeles memenangi gelaran ke-16 menentang pesaing lamanya dalam siri tujuh perlawanan.
Jackson bersara daripada kejurulatihan pada 2011, dan selepas rentetan penyingkiran playoff yang bergelora, Lakers mengharungi kemarau playoff paling lama mereka dalam sejarah francais. Gasol berlepas sebagai ejen bebas pada 2014, dan Bryant bersara pada 2016 selepas dua puluh tahun sebagai Laker. Selepas beberapa musim membina semula dengan prospek muda yang dinilai tinggi, Lakers menandatangani pemain bintang LeBron James pada tahun 2018.[15] Pada 2019, pasukan itu menukar beberapa daripada prospek tersebut untuk pemain bintang Anthony Davis.[16] Lakers—diketuai oleh James, Davis, dan ketua jurulatih Frank Vogel—memenangi kejuaraan ke-17 pasukan itu pada 2020, mengikat Celtics untuk gelaran terbanyak dalam sejarah NBA.[17]
Lakers memegang rekod kemenangan berturut-turut paling lama dalam sejarah NBA, iaitu sebanyak 33 perlawanan berturut-turut, yang dibuat pada musim 1971–72.[18] Dua puluh enam Ahli Dewan Kemasyhuran telah bermain untuk Los Angeles, manakala empat telah melatih pasukan itu. Empat pemain—Abdul-Jabbar, Johnson, O'Neal, dan Bryant—telah memenangi gabungan lapan anugerah MVP NBA dengan Lakers.[19]
Terdapat 22 ketua jurulatih sepanjang sejarah Lakers. John Kundla melatih pasukan di Minneapolis apabila mereka memenangi lima kejuaraan BAA/NBA pertama mereka dari 1949 hingga 1954. Pat Riley adalah yang kedua tertinggi dalam sejarah Lakers dalam perlawanan yang dilatih dan menang dalam kedua-dua musim biasa dan playoff.[20] Phil Jackson memecahkan rekod kemenangan musim biasa Riley pada tahun 2009, dan dia melepasi rekod kemenangan playoff dan rekod bimbingan permainan Riley pada tahun 2010.[20] Jackson, Riley, Kundla dan Bill Sharman semuanya telah dilantik ke dalam Dewan Kemasyhuran Bola Keranjang untuk kerjaya kejurulatihan mereka. George Mikan, Jim Pollard, Jerry West, Pat Riley, Magic Johnson, Kurt Rambis, Byron Scott dan Luke Walton semuanya telah bermain dan menjadi jurulatih utama untuk Lakers. Jackson, yang pernah dua kali berkhidmat sebagai ketua jurulatih, adalah jurulatih dari 2005 hingga 2011. Pada Mei 2011, Mike Brown dinamakan sebagai penggantinya untuk musim 2011–12.[21] Brown telah dipecat[22] pada 9 November 2012, selepas permulaan 1–4. Penolong jurulatih Bernie Bickerstaff berkhidmat sebagai ketua jurulatih sementara selama lima perlawanan sebelum Lakers memilih Mike D'Antoni sebagai ketua jurulatih baharu mereka. D'Antoni meletak jawatan pada penghujung musim 2013–14. Pada Julai 2014, Byron Scott telah diupah sebagai ketua jurulatih.[23] Selepas musim 2015–16 tamat, Scott dipecat. Pada 29 April 2016, bekas pemain Lakers, Luke Walton dinamakan sebagai pengganti Scott,[24] dan berkhidmat sebagai ketua jurulatih sehingga akhir musim 2018–19.[25]Frank Vogel dinamakan penggantinya pada perjanjian berbilang tahun yang diumumkan pada 13 Mei 2019.[26] Vogel telah dipecat selepas tamatnya musim 2021–22.[27] Pada 6 Jun 2022, Darvin Ham dinamakan sebagai pengganti Vogel sebagai ketua jurulatih.[28]
^"Lakers x Bibigo". Lakers.com. NBA Media Ventures, LLC. September 21, 2021. Diarkibkan daripada yang asal pada September 22, 2021. Dicapai pada September 22, 2021.
^Barreiro, Dan. "George Mikan: The First Icon". From the Official NBA Encyclopedia, Third Edition. NBA.com. Diarkibkan daripada yang asal pada November 9, 2012. Dicapai pada November 20, 2010.
