Dalam sains politik, krisis perlembagaan ialah masalah atau konflik dalam fungsi sesebuah kerajaan yang perlembagaan politik atau undang-undang pentadbir asas yang lain dilihat tidak dapat dibuat ketetapan. Terdapat beberapa kelainan kepada takrifan ini. Misalnya, satu menghuraikannya sebagai krisis yang timbul dari kegagalan, atau sekurang-kurangnya risiko kegagalan yang kuat, sesebuah perlembagaan untuk menjalankan fungsi pusatnya.[1] Krisis ini boleh timbul dari berbagai-bagafi sebab yang berkemungkinan. Contohnya, sesebuah kerajaan mungkin mahu meluluskan sesuatu undang-undang bertentangan dengan perlembagaannya; perlembagaan boleh gagal memberi jawapan jelas untuk keadaan yang khusus; perlembagaan boleh jadi jelas tetapi ia boleh tidak boleh dilaksana secara politik untuk mengikutinya; institusi kerajaan sendiri boleh teragak-agak atau gagal mengikuti apa undang-undang menetapkannya untuk jadi; atau pegawai dalam kerajaan boleh memberi justifikasi mengelak membincangkan masalah serius berdasarkan tafsiran sempit undang-undang.[2][3] Contoh khusus termasuk krisis perlembagaan undi Berwarna Afrika Selatan pada 1950-an, pemisahan negeri A.S. selatan pada tahun 1860 dan 1861, pemecatan kerajaan Persekutuan Australia kontroversi pada tahun 1975 dan krisis Ukraine 2007.
Lihat juga
Rujukan