Heliks ganda dalam bidang geometri biasanya terdiri daripada dua heliks yang serba sama pada paksi yang sama. Bagaimanapun, kedua-dua heliks itu berbeza daripada segi translasinya yang mungkin atau tidak bermungkin berlaku pada separuh bahagian di sepanjang paksinya.[1]
Istilah "heliks ganda" biasanya ditemui dalam bidang biologi molekul dan merujuk kepada struktur DNA. Model heliks ganda untuk struktur DNA diterbitkan buat pertama kali dalam jurnal Nature oleh James D. Watson dan Francis Crick pada 1953,[2] berdasarkan:
Crick, Watson, dan Wilkins masing-masing menerima satu pertiga daripada Hadiah Nobel Fisiologi atau Perubatan pada 1962 atas penemuan mereka.[6] Sebaliknya, Franklin yang membekalkan data belauan sinar X yang merupakan kejayaan cemerlang dan yang digunakan untuk merumuskan struktur DNA meninggal dunia pada 1958 dan oleh itu, tidak layak dicalonkan untuk Hadiah Nobel.
Heliks ganda DNA ialah polimer asid nukleik pilin ke kanan yang disatukan oleh nukleotida yang berpasangan bes.[7] Satu lilitan heliks yang tunggal terdiri daripada sepuluh nukleotida.[7] Struktur heliks ganda DNA mengandungi satu alur utama dan satu alur minor, dengan alur utamanya lebih lebar daripada alur minor.[7] Disebabkan perbezaan antara lebarnya, banyak protein yang mengikat kepada DNA melakukannya melalui alur utama yang lebih lebar.[8]
^ abcAlberts; dll. (1994). The Molecular Biology of the Cell. New York: Garland Science. ISBN978-0815341055. Explicit use of et al. in: |author= (bantuan)