Via serica

Tabula geographica viam sericam aliasque commercii vias lineis rubris monstrat.
Caravana iter super viam sericam anno 1380 facit.

Via serica[1][2] fuit copia viarum vel itinerum mercatoriorum ab Europa Meridiana per Orientem Proximum et Asiam Mediam (Xinjiang) usque ad Sinas pertinens, qua merces pretiosae, imprimis serica, transvehebantur. Nomen a Seidenstraße nomine Theodisco deducitur, quo Ferdinandus de Richthofen(en), geographus Germanicus, hanc viam anno 1877 appellavit.[3]

Urbes Viae sericae

Notae

  1. ↑ "Khamil, transcrit en chinois Ha-mi [哈蜜], à l'est du Sinkiang (Turkestan chinois), fut longlemps la dernière étape de la Route de la Soie (Via serica) avant d'entrer dans le monde chinois (province de Kansouh)." Taiwan aujourd'hui.[nexus deficit]; Herimannus Novocomensis, "De via serica saeculi XXI" in Ephemeris, 10 Maii 2009; Viae Sericae IV (titulus libri Sinice editi, 2014).
  2. ↑ Fortasse et "Via sericaria." De verbo substantivo et adiectivo "sericarius" (sericorum textor; ad confectu et mercatu sericorum pertinens) vide: "Sericarius" in C. T. Lewis et C. Short (1879). A Latin Dictionary. Oxoniae: Oxford University Press; "negotiator seriacarius" apud CIL 14, 02793; "Sericarius" in Carolus Du Cange et al. (1883-1887). Glossarium mediæ et infimæ Latinitatis. Niortii: Favre.
  3. ↑ Ferdinandus von Richthofen, "Bemerkungen zu den Ergebnissen von Oberstleutenant Prschwalskys Reise nach dem Lop-nor und Altyn-tag," Verhandlung d. Gesellschasft f. Erdkunde (Berolini) 5 (1878): 121–143.

Bibliographia

Nexus interni

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Viam Sericam spectant.