Systema periodicum extensum ultra septimum periodum
-5 (magnopere corrigenda) Latinitas huius paginae magnopere corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.
Hodie 8 periodi sunt in systema periodicum, in quibus elementa chemica cum numero atomico 120 finem habunt. Si alios elementes maiore atomico numero invenerunt, posabuntur in livellis altioribus (sicut existentes elementes), ut proprietates se repetentes elementum illustratae sint. Exspectatur ut ulteriori periodi maiorem numerum elementium quam septimum periodum habeant, quia nam calcolatur ut utentur quodam ulteriore grex, appellato grex g, qui contineret 18 elementes qui partialiter in orbitalibus g contineantur. Quoddam systema periodicum octavum periodum habentem proposita est anno 1969 a Theodoro Seaborg[1].
Huius regionis nondum inventum creatumve ullum elementum est[2]. Elementum numero atomico 121 habet nomen temporaneum unbiunium. Hi elementes esse deberent instabillimi radioactivitate brevissimam emivitamque habere, cum elementum 126 insulā stabilitatis putetur inesse. Qui putatur resistens fissioni sed non decadimento alpha esse. Clarum non est si, an quanta, elementa existant post insulam stabilitatis, sive periodum 8 completum sit sive periodum 9 existat.
Adprossimatione orbitale in descriptione quanto-mechanicā structurae atomicae grex g contineret elementa habenta emptionem partialem orbitalium g. Attamen, effecti abbinamenti spin-orbitalis permulto validitatem adprossimationis orbitalis elementorum elevatum numerum atomicum habentum reducet.
Systema periodicum extensum, cumque grege g
Nescitur quanto systema periodicum posset se ultra elementa 118 iam noti extendere. Glenn T. Seaborg dixit elementum perexcelsissimum possibile sub Z=130 esse posse. Tamen, si vero elementa superiora existant, improbabilis est haec supra Z=173 circa posita esse posse significativiter. Quare haec tabula finem habet cum numero illo, sed hoc non implicat omnia haec elementa 173 vero possibilia esse, nec elementa altiora numero impossibilia esse.
Systema periodicum extensum
(Elementi numero superiore quam 118 possent non existere. Cum existant, possent non ordinem huius tabulae respectare)
Ipotetica ista omnia elementa nondum inventa nomen capiunt denominatione systematicā elementorum de IUPAC, quod quoddam genericum nomen generat usationis suae causa quoad elementum inveniatur, confirmiatur, nomen ufficialis approbiaturque.
Aprile 2011, synthesis tentata est tantum cum ununennio, unbinlio, unbibio, unbiquadio et unbihexio (Z = 119, 120, 122, 124, 126).
Positio gregis g in tabulā solum coniectura est. Quae indicatae in tabulā sunt, illae positiones sequuntur adsumptum principium de Madelung verum esse etiam numeris atomicis altiori; hoc verum esse potest, an non. In elemento 118, qui oganesson appellatur, putatur orbitales 1s, 2s, 2p, 3s, 3p, 3d, 4s, 4p, 4d, 4f, 5s, 5p, 5d, 5f, 6s, 6p, 6d, 7s et 7p emptos esse, cum aliis non emptis. Praedicitur orbitales periodi 8 emptos esse ordine 8s, 5g, 6f, 7d, 8p. Attamen, circiter post elementum 120, proximitas tegminum electronicorum problemata creat in eos ponendo in tabula simplex.
Theoria de Pekka Pyykkö
Pekka Pyykkö usus est modella informatica, calcolandi positiones elementorum usque ad Z=172 gratia, et invenit multa inter ea non sequi principium ordinis energeticis de Madelung[3]. Is praedicit orbitalia se emptura esse in hoc ordine:
8s,
5g,
primae 2 positiones gregis 8p,
6f,
7d,
9s,
primae 2 positiones gregis 9p,
alterae positiones gregis 8p.
Proponet et periodum 8 dividere in 3 partes:
8a, cui inest 8s,
8b, cui insunt prima 2 elementa gregis 8p,
8c, cui inest grex 7d et altera pars gregis 8p.[4]
Numerus elementorum possibilum physice ignotum est. Limitis theoricus est atomis electrice neutris circiter apud Z=173 [4], postquam insensatum est elementa ponere in tabulā configuratione electronicā. Tamen, probabilis est vero tabulam ante finem habere, fortasse post insulam stabilitatis[5], quae exspectatur se concentrare circa Z=126[6].
Theoria Bohris difficultates habet cum elementis numerum atomicum maior quam 137 habentis, quod velocitas electronis in orbitale 1s, v, quae obtinitur a formulā
ubi Z numerus atomicus est, et α constans finae structurae, misura roboris interactionum electromagneticarum est[7], in quolibet elemento numerum atomicum maior quam 137 habente rapidiora quam c, velocitas lucis, esse deberet. Quamobrem theoria Bohris inapta istis calculis est.
Aequatio de Dirac
Aequatio de Dirac et partialiter relativistica problemata habet cum Z > 137, quod energia in fondamentale statu est
ubi m0 est molis electronis quieti. Cum Z > 137, functio undae status fondamentalis de Dirac oscillatoria est, nec vincolata, nec est differentia inter spectra energiae negativae et positivae, ut in paradox de Klein[8]. Richard Feynman hoc vidit, quare ultimum elementum theoriā de Feynman exspectatus, id numero 137 (untriseptium), nonnunquam appellatur feynmanium (symbolum: Fy).
Tamen, calculus realisticus de finita extensione caricarum nuclearum memoria tenere debet. Hoc, resultatu, criticum Z ≈ 173 (unsepttrium) obtenit, ut atomi neutri elementis numero atomico eguale an inferiore isto limitentur. Elementa altiora esse possent tantum ut iones.
↑Aprile 2008 dictum est elementum 122 in natura esse, sed postea amplissime hanc opinionem erratam esse putatum est. Plura legendi gratia, vide "Heaviest element claim criticised", apud Rsc.