Copernicium

112 roentgenium ← copernicium → nihonium
Hg
↑
Cn
Proprietates generales
Nomen, Symbolus, Numerus Atomicus copernicium, Cn, 112
a painted portrait of Copernicus
Nicolaus Copernicus, qui heliocentricum proposuit exemplar, cuius planetae circa solem moventur, contra geocentricum exemplar Ptolemaeum.

Copernicium[1] est syntheticum elementum chemicum symbolo Cn et numero atomico 112. Eius isotopi noti, maxime radioactivi, solum in laboratorio facti sunt. Copernicio-285, constantissimo isotopo noto, est vita dimidiata[2] secundorum viginti octo. Copernicium primum generatum est opus particularum acceleratorii in Medio Iontum Gravium Investigandorum G. S. I. Helmholtz[2] prope Darmstadium in Germania die 9 Februarii anno 1996. Nomen ex Nicolao Copernico ab IUPAC 2010 assignatum est; ante 19 Februarii 2010 appellatum erat ununbium.

Copernicium in periodico elementorum systemate est elementum transactinicum generis d-block et elementum gregis 12. Per reactiones cum auro, substantiam volatilissimam esse monstratur,[3] et gasium vel liquidum volatile statu normali videtur.

Monstratum est copernicio esse aliquot proprietates quae a proprietatibus eius homologorum leviorum in grege 12 (zinci, cadmii, hydrargyri) variant. Propter effectus relativisticos, eius electrona 6d, non 7s, amittere potest, et gasiorum nobilium, sicut radoni, potius quam homologorum gregis 12, similius esse potest. Rationes mathematicae indicant copernicium statum +4 oxidationis monstrare potesse, quod hydrargyrum solum in uno composito disputato monstrat, et quod zincum cadmiumque minime monstrant.

Notae

  1. ↑ "Copernicium": Peter van der Krogt, "Elementa chemica" apud Elementymology & Elements Multidict
  2. ↑ 2.0 2.1 Fons nominis Latini desideratur (addito fonte, hanc formulam remove)
  3. ↑ Eichler et al. 2007.

Bibliographia

  • Audi, G., F. G. Kondev, M. Wang, et al. 2017. "The NUBASE2016 evaluation of nuclear properties." Chinese Physics C 41 (3): 030001. Bibcode:2017ChPhC..41c0001A. doi:10.1088/1674-1137/41/3/030001.
  • Beiser, A. 2003. Concepts of modern physics. Ed. sexta. McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-244848-1. OCLC 48965418.
  • Eichler, R., et al. 2007. "Chemical Characterization of Element 112." Nature 447 (7140): 72–75. bibcode 2007Natur.447...72E. doi:10.1038/nature05761. PMID 17476264. s2cid=4347419.
  • Hoffman, D. C., A. Ghiorso, G. T. Seaborg. 2000. The Transuranium People: The Inside Story. World Scientific. ISBN 978-1-78-326244-1.
  • Kragh, H. 2018. From Transuranic to Superheavy Elements: A Story of Dispute and Creation. Springer. ISBN 978-3-319-75813-8.
  • Zagrebaev, V., A. Karpov, et W. Greiner. 2013. "Future of superheavy element research: Which nuclei could be synthesized within the next few years?" Journal of Physics: Conference Series 420 (1): 012001. arXiv:1207.5700. Bibcode:2013JPhCS.420a2001Z. doi:10.1088/1742-6596/420/1/012001. ISSN 1742-6588. S2CID 55434734.

Nexus externi

Vicimedia Communia plura habent quae ad Copernicium spectant.
  • "Copernicium." The Periodic Table of Videos Universitatis Nottinghamensis.
Elementa chemica: series paginarum brevium

1 H 2 He 3 Li 4 Be 5 B 6 C 7 N 8 O 9 F 10 Ne 11 Na 12 Mg 13 Al 14 Si 15 P 16 S 17 Cl 18 Ar 19 K 20 Ca 21 Sc 22 Ti 23 V 24 Cr 25 Mn 26 Fe 27 Co 28 Ni 29 Cu 30 Zn 31 Ga 32 Ge 33 As 34 Se 35 Br 36 Kr 37 Rb 38 Sr 39 Y 40 Zr 41 Nb 42 Mo 43 Tc 44 Ru 45 Rh 46 Pd 47 Ag 48 Cd 49 In 50 Sn 51 Sb 52 Te 53 I 54 Xe 55 Cs 56 Ba 57 La 58 Ce 59 Pr 60 Nd 61 Pm 62 Sm 63 Eu 64 Gd 65 Tb 66 Dy 67 Ho 68 Er 69 Tm 70 Yb 71 Lu 72 Hf 73 Ta 74 W 75 Re 76 Os 77 Ir 78 Pt 79 Au 80 Hg 81 Tl 82 Pb 83 Bi 84 Po 85 At 86 Rn 87 Fr 88 Ra 89 Ac 90 Th 91 Pa 92 U 93 Np 94 Pu 95 Am 96 Cm 97 Bk 98 Cf 99 Es 100 Fm 101 Md 102 No 103 Lr 104 Rf 105 Db 106 Sg 107 Bh 108 Hs 109 Mt 110 Ds 111 Rg 112 Cn 113 Nh 114 Fl 115 Mc 116 Lv 117 Ts 118 Og