Simon Zelotes vel Chananaeus (GraeceΣίμων ὁ Ζηλωτής vel ὁ Καναναῖος) fuit unus ex duodecim apostolisIesu, ita appellatus, ut a Simone Petro distingueretur.
Cognomen Chananaeus deducitur ab Aramaico קַנְאָן (qan’ān), quod sicut Graecum ζηλωτής (zelotes) aemulatorem vel sectatorem ardentem significat. Significatio huius cognominis non certa est. Simon aut fuit zelotes sensu lato, hoc est studiosus Iesu discipulus, aut pertinuit ad sectam Zelotarum, qui postea ferociter contra imperium Romanum pugnaverunt. Aliae cognominis interpretationes, videlicet "ex Cana" vel "ex Chanaan", nunc ab eruditis reiiciuntur.[1]
Et fecit Duodecim, ut essent cum illo, et ut mitteret eos praedicare habentes potestatem eiciendi daemonia: et imposuit Simoni nomen Petrum; et Iacobum Zebedaei et Ioannem fratrem Iacobi, et imposuit eis nomina Boanerges, quod est Filii tonitrui; et Andream et Philippum et Bartholomaeum et Matthaeum et Thomam et Iacobum Alphaei et Thaddaeum et Simonem Chananaeum et Iudam Iscarioth, qui et tradidit illum.
Luc. 6.13–16:
Et cum dies factus esset, vocavit discipulos suos et elegit Duodecim ex ipsis, quos et apostolos nominavit: Simonem, quem et cognominavit Petrum, et Andream fratrem eius et Iacobum et Ioannem et Philippum et Bartholomaeum et Matthaeum et Thomam et Iacobum Alphaei et Simonem, qui vocatur Zelotes, et Iudam Iacobi et Iudam Iscarioth, qui fuit proditor.
Act. 1.13:
Et cum introissent, in cenaculum ascenderunt, ubi manebant et Petrus et Ioannes et Iacobus et Andreas, Philippus et Thomas, Bartholomaeus et Matthaeus, Iacobus Alphaei et Simon Zelotes et Iudas Iacobi.
Notae
↑Oxford English Dictionary, s.vv. "Canaanite", "zealot".
