Lingua Phoenicia

Lingua Phoenicia
dabarīm Kana`nīm
Taxinomia: Lingua Chananaea e divisione Semitica familiae Afrasiaticae
Status: lingua exstincta
Sigla: 1 —, 2 phn, 3 phn
Usus
Aevum: millennia II-I a.C.n. (vide et Lingua Punica)
Situs: lingua olim in Phoenicia et ad litora maris Mediterranei adhibita
ab eruditis recentioribus interpretata
Litterae: Litterae Phoeniciae
Scriptura: Abecedarium Phoenicium
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Lingua Phoenicia[1] seu Phoenicica[2] fuit una e serie linguarum vel dialectorum Chananaearum antiquarum; particeps enim fuit divisionis Semiticae familiae linguarum Afrasiaticarum. Lingua Punica, ab incolis Carthaginis coloniarumque Carthaginensium adhibita, fuit linguae Phoeniciae progenies.

Notae

  1. ↑ Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 193-201. "Scripturae linguaeque Phoeniciae" (gen. sg.): vide titulus.
  2. ↑ "Lingua Phoenicica": Philosophie apud www2.uni-erfurt.de. Cf. "litterae Phoenicicae": vide p. 377 etc.

Bibliographia

  • Donald R. Vance, "Literary Sources for the History of Palestine and Syria: The Phœnician Inscriptions" in Biblical Archaeologist vol. 57 (1994) pp. 2-19 JSTOR

Nexus interni

Stipula

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!