Gnaeus Cornelius Dolabella fuit civis Romanus saeculi primi medii, quem successorem Galbae proposuerunt nonnulli.^[1] Galba autem ipse Pisonem Licinianum praeferebat, cohortemque Germanam quandam in patria remisit "quasi Dolabellae, iuxta cuius hortos tendebat, proniorem".^[2] Dolabellam mox Aquini in carcerem misit Otho.^[3]

Dolabella in matrimonium duxit Petroniam, "consulis filiam"^[4] (aliqui enim filiam P. Petronii Turpiliani adscribunt, alii patris P. Petronii) qui antea uxor Vitellii fuerat. De morte Dolabellae Tacitus sic narrat:

Sed Vitellius adventu fratris et inrepentibus dominationis magistris superbior et atrocior occidi Dolabellam iussit, quem in coloniam Aquinatem sepositum ab Othone rettulimus. Dolabella audita morte Othonis urbem introierat: id ei Plancius Varus praetura functus, ex intimis Dolabellae amicis, apud Flavium Sabinum praefectum urbis obiecit, tamquam rupta custodia ducem se victis partibus ostentasset; addidit temptatam cohortem quae Ostiae ageret; nec ullis tantorum criminum probationibus in paenitentiam versus seram veniam post scelus quaerebat. cunctantem super tanta re Flavium Sabinum Triaria L. Vitellii uxor, ultra feminam ferox, terruit ne periculo principis famam clementiae adfectaret. Sabinus suopte ingenio mitis, ubi formido incessisset, facilis mutatu et in alieno discrimine sibi pavens, ne adlevasse videretur, impulit ruentem.

Igitur Vitellius metu et odio quod Petroniam uxorem eius mox Dolabella in matrimonium accepisset, vocatum per epistulas vitata Flaminiae viae celebritate devertere Interamnium atque ibi interfici iussit. Longum interfectori visum: in itinere ac taberna proiectum humi iugulavit, magna cum invidia novi principatus, cuius hoc primum specimen noscebatur.^[5]

• "Cornelius. II. 13" in Konrat Ziegler, Walther Sontheimer, edd. Der https://www.wikidata.org/wiki/Q110117 Pauly: Lexikon der Antike (Monaci: Artemis, 1975; DTV, 1979)