Decapolis fuit foedus inter decem civitates propter Iordanem flumen positas antiquitus tempore Seleucidarum ictum. Coloni Graeci et Macedones hanc societatem instituerunt ut sese mutuo adversus Barbaros Iudaeos et Nabataeos defenderent. Herodum et Romanorum aetate primo saeculo adhuc vigebat et in Evangeliis[1] memoratur. Hunc catalogum nobis tradidit Plinius Maior[2]ː
↑V.16.74. De nomine eorum inter auctores non constabat, ut ipse Plinius fatebaturː "in quo non omnes eadem observant".
Fontes
Plinius Maior V.16.74ː Iungitur et latere Syriae Decapolitana regio, a numero oppidorum, in quo non omnes eadem observant, primum tamen Damascum epoto riguis amne Chrysorroa fertilem, Philadelphiam, Rhaphanam, omnia in Arabiam recedentia, Scythopolim, antea Nysam, a Libero Patre sepulta nutrice ibi Scythis deductis, Gadara, Hieromice praefluente, et iam dictum Hippon, Dion, Pellam aquis divitem, Garasam, Canatham. intercursant cinguntque has urbes tetrarchiae — regnorum instar singulae, et regna contribuuntur — Trachonitis, Paneas, in qua Caesarea cum supra dicto fonte, Abila, Arca, Ampeloessa, Gabe.
Charles Clermont-Ganneau, "Où était Hippos de la Décapole ?", Comptes rendus des séances de l'Académie des Inscriptions et Belles-Lettres, 1875ː 142-144
Achim Lichtenberger, Kulte und Kultur der Dekapolis. Untersuchungen zu numismatischen, archäologischen und epigraphischen Zeugnissen, Wiesbaden, Harrassowitz, 2003. (= Abhandlungen des Deutschen Palästina-Vereins. Bd. 29). Recensio criticaRecensio critica altera