Belarûs bi fermî Komara Belarûsê (bi belarûsî: Беларусь, Belarus; rûsî: Белоруссия, Belorussija), welatekî bê derya yê li Ewropoya rojhilat e. Welat li rojhilat û bakurê rojhilat bi Rûsyayê, li başûr bi Ûkrayna, li rojava bi Polonyayê re û li bakur rojava bi Lîtvanya û Letonya re hevsinor e. Rûerda Belarûsê 207.600 kîlomêtre çargoşe ye û bi nifûsa 9.2 milyonê, Belarûs 13em-mezintirîn û 20em welatê herî qelebalix ê Ewropayê ye.[1]Mînsk paytext û bajarê herî mezin ya welêt e; ev wek bajarekî xwedî statuyeke taybet cuda tê rêvebirin.
Di navbera serdema navîn û sedsala 20an de, dewletên cihêreng de axên Belarûsê îro kontrol kirin ku di nav wan de Kievan Rus', Mîreketiya Polotskê, Mîrîtiya Mezin a Lîtvanyayê, Yekîtiya Polon û Lîtvanî û Împeratoriya Rûsî hebûn.[2][3][4] Di encama Şoreşa Rûsyayê di sala 1917 de, dewletên cûda rabûn ku ji bo meşrûiyetê di nav şerê navxweyî de pêşbaziyê kirin, ku di dawiyê de bi bilindbûna Belarûsa Sovyet, ku di sala 1922an de bû komara damezrîner a Yekîtiya Sovyet, bi dawî bû.[5] Piştî şerê Polonya-Sovyetê, Belarûs nîvê axa xwe ji aliyê Polonya winda kir. Piraniya sînorên Belarûsê di sala 1939an de şeklê xwe yê nûjen girt, dema ku hin axên Komara Polonî ya Duyemîn piştî dagirkirina Sovyetê ya Polonya ji nû ve hatin entegre kirin, û piştî şerê cîhanî yê duyem bi dawî bûn.[6] Di dema şerê cîhanê yê duyem de, operasyonên leşkerî Belarûs wêran kir, ku dora çaryeka nifûsa xwe û nîvê çavkaniyên xwe yên aborî winda kir.[7] Di sala 1945an de, Belarûsê Sovyetî bi Yekîtiya Sovyetê re bû endamê damezrîner ê Neteweyên Yekbûyî.[8] Komar malê tevgerek serhildanê ya li dijî Nazî ya berbelav û cihêreng bû ku heya salên 1970an serdestiya siyasetê dikir, çavdêriya veguherîna Belarûsê ji aboriyek çandinî bo pîşesaziyê kir.[9]
Parlemenê komarê di 27ê Tîrmeh 1990an de serweriya Belarûsê ragihand û di dema hilweşandina Yekîtiya Sovyetê de, Belarûs di 25ê Tebax 1991an de serxwebûna xwe bi dest xist. Piştî pejirandina makezagoneke nû di sala 1994an de, Aleksander Lukaşenko di hilbijartina yekem û yekane ya azad a welatê piştî serxwebûnê de wek yekem serokomarê Belarûsê hat hilbijartin û ji wê demê ve wek serokkomar kar kir. Lukaşenko serokatiya hikûmeteke otorîter a pir navendîparêz dike. Belarûs di pîvanên navneteweyî yên azadiya çapemenî û azadiyên sivîl de di rêza jêrîn de ye. Gelek polîtîkayên serdema Sovyetê berdewam kir, wek xwedîtiya dewletê ya beşên mezin ên aboriyê e. Belarûs yekane welatê Ewropayê ye ku cezayê darvekirinê bi kar tîne. Di sala 2000 de, Belarûs û Rûsyayê peymanek ji bo hevkariyek mezin îmze kirin, ku dewleteke yekîtî di nav wan du ava dikî.[10]
Navê "Belarûs" bê gumanî ji "Bely" û "Rus" derketiye. "Bely" berê ji bo rojavayî dihate bikaranîn, ango bêlarûs "rûsê rojavayî" ye. Lê ew wek Rûsyaya Sipî derbazî zimanên din bûye.
Erdnîgarî
Rûsyaya Sipî bi aqare xwe sêzdehemîn welatê herî mezin ê Ewropayê ye. Firehbûna welatê herî mezin 560 km, bejna xwe jî 650 km ye.
Rûsyaya Sipî 9,7 milyon rûniştvanên wê hene. Ji wan nêzîkî 11% rûsî ne. Ji rûsan bêtir polandî (3,9%), ûkraynî (2,4%) jî hene. Gelanî Rûsyaya Sipî nêzîkî 80% xiristiyanên ortodoks e. Ê din katolîk, protestan, cihû û misilman in.
Nifûs -0,15% kêm dibe. Mirov bi nîvek heta 68,14 salan dijî ye; mêr 62,06 û jin jî 74,52 salan dijîne.
Sîstema kargeriyê
Rûsyaya Sipî hatiye parve 6 navçe bûye. Minsk ne teva wan 6 navçeyan be.
.svg)
.svg)
