ზურაბ (პიკო) ნიჟარაძე (დ. 4 დეკემბერი, 1928, თბილისი, საქართველო — გ. 25 ივნისი, 2021) — ქართველი მხატვარი. საქართველოს სსრ სახალხო მხატვარი (1979). ღირსების ორდენის კავალერი (2005)
ბიოგრაფია
ზურაბ ნიჟარაძემ 1955 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემია.
1964-1971 წლებში იყო სამხატვრო აკადემიის ხატვის კათედრის პედაგოგი, 1982-1987 წლებში რექტორი. მუშაობდა მხატვრობის სხვადასხვა დარგში: ფერწერა, გრაფიკა, თეატრალური, კინო და კედლის მხატვრობა. 1955 წლიდან სისტემატურად იღებდა მონაწილეობას საქართველოს რესპუბლიკურ და საბჭოთა კავშირის საკავშირო გამოფენებში, იფინებოდა მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში ქართველ მხატვრებთან ერთად. მისი ნამუშევრები დაცულია: ხელოვნების სახელმწიფო მუზეუმში (თბილისი), თეატრის, მუსიკის, კინოსა და ქორეოგრაფიის მუზეუმში (თბილისი), მხატვართა კავშირში (თბილისი), ტრეტიაკოვის გალერეაში (მოსკოვი), რიო-დე-ჟანეიროს ნაციონალურ გალერეაში (ბრაზილია), ლუდვიგის თანამედროვე ხელოვნების მუზეუმში (აახენი, გერმანია), აშშ-ის, საფრანგეთის, იტალიის, გერმანიის, შვედეთის, საბერძნეთის და სხვა ქვეყნების კერძო კოლექციებში.[1] ზურაბ ნიჟარაძე არის შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემიის ლაურეატი. 2013 წლის 24 დეკემბერს, ხელოვნებაში შეტანილი განსაკუთრებული წვლილისთვის გადაეცა კულტურის სამინისტროს ჯილდო „ხელოვნების ქურუმი“.[2]
2011 წელს რეჟისორმა ოლიკო ჟღენტმა გადაიღო დოკუმენტური ფილმი, სადაც მოთხრობილია ზურაბ ნიჟარაძის შემოქმედებითი მოღვაწეობის შესახებ.[3]
გარდაიცვალა 2021 წლის 25 ივნისს.[4]
ლიტერატურა
- ვინ ვინაა საქართველოში: ქართული ბიოგრაფიული ცნობარი. – თბ., 1998-1999. - გვ. 257.
რესურსები ინტერნეტში
სქოლიო