მარკუს ემილიუს ლეპიდუსი (ტრიუმვირი)

მარკუს ემილიუს ლეპიდუსი
MARCVS AEMILIVS LEPIDVS
მარკუს ემილიუს ლეპიდუსი MARCVS AEMILIVS LEPIDVS
მონეტა ლეპიდუსის გამოსახულებით. არსებული წარწერაა „III VIR R P C LEPIDUS PONT MAX“, შემოკლებული „tresviri rei publicae constituendae Lepidus Pontifex Maximus“, რაც ნიშნავს „რესპუბლიკის მომწესრიგებელი სამი კაციდან ერთ-ერთი, ლეპიდუსი, უმაღლესი პონტიფი“.
რომის რესპუბლიკის ტრიუმვირი
თანამდებობაზე ყოფნის დრო
27 ნოემბერი, ძვ. წ. 43 – 22 სექტემბერი, ძვ. წ. 36
ოქტავიანე ავგუსტუსსა და მარკუს ანტონიუსთან ერთად
თანამდებობაზე ყოფნის დრო
1 იანვარი, ძვ. წ. 46 – 31 დეკემბერი, ძვ. წ. 46
იულიუს კეისართან ერთად
წინამორბედიკვინტუს ფუფიუს კალენუსი და
პუბლიუს ვატინიუსი
მემკვიდრეიულიუს კეისარი
თანამდებობაზე ყოფნის დრო
1 იანვარი, ძვ. წ. 42 – 31 დეკემბერი, ძვ. წ. 42
ლუციუს მუნატიუს პლანკუსთან ერთად
წინამორბედიგაიუს ვიბიუს პანსა ცეტრონიანუსი და
ავლუს ჰირციუსი
მემკვიდრელუციუს ანტონიუსი და
სერვილიუს ვატია ისაურიკუსი
თანამდებობაზე ყოფნის დრო
ძვ. წ. 44 – ძვ. წ. 13
წინამორბედიიულიუს კეისარი
მემკვიდრეოქტავიანე ავგუსტუსი
დაბადებულიძვ. წ. 89/88
რომი, რომის რესპუბლიკა
გარდაცვლილიძვ. წ. 13
სან-ფელიჩე-ჩირჩეო
მეუღლეიუნია სეკუნდა
შვილებიმარკუს ემილიუს ლეპიდუს უმცროსი
რელიგიაძველი რომაული რელიგია

მარკუს ემილიუს ლეპიდუსი (ლათ. M·AEMILIVS·M·F·Q·N·LEPIDVS),[1] (დ. ძვ. წ. 89 ან 88 — გ. ძვ. წ. 13 წლის ბოლოს ან ძვ. წ. 12 წლის დასაწყისში)[2] — ძველი რომაელი პატრიციუსი, მეორე ტრიუმვირატის წევრი ოქტავიანესა (შემდგომში ავგუსტუსი) და მარკუს ანტონიუსთან ერთად და რომის რესპუბლიკის უკანასკნელი პონტიფექს მაქსიმუსი. თავდაპირველად, ლეპიდუსი იულიუს კეისრის ახლო მოკავშირე იყო.

მიუხედავად იმისა, რომ ლეპიდუსი ნიჭიერი სამხედრო მეთაური იყო და კეისრის გამოსადეგი მიმდევარიც, მას ყოველთვის ტრიუმვირატის ყველაზე სუსტ წევრად წარმოაჩენდნენ. თავისი ეპოქის მოვლენათა ასახვისას, როგორც წესი, იგი წარმოჩინდება, როგორც მარგინალური ფიგურა, განსაკუთრებით, შექსპირის პიესებში. მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი მკვლევარი იწონებს ამ შეხედულებას, სხვები ამტკიცებენ, რომ ამის დამამტკიცებელი საბუთები საკმარისი არაა საიმისოდ, რომ გათვალისწინებული არ იქნას ლეპიდუსის მტრების, ძირითადად, ციცერონისა და შემდეგ უკვე ავგუსტუსის მიერ მის წინააღმდეგ წარმოებული პროპაგანდა.

ოჯახი

ლეპიდუსი იყო მარკუს ემილიუს ლეპიდუსის ძე; დედამისი კი შესაძლოა, ლუციუს აპულეიუს სატურნინუსის ქალიშვილი ყოფილიყო. მამამისი სულას სიკვდილის შემდეგ, ხელახლა აღორძინებული პოპულარების ფრაქციის პირველი ლიდერი იყო და ოპტიმატების წინააღმდეგ მოწყობილ წარუმატებელ ამბოხებას მეთაურობდა. ლეპიდუსს ჰყავდა ძმა — ლუციუს ემილიუს ლეპიდუსი.

ლეპიდუსი დაქორწინებული იყო იუნია სეკუნდაზე, მარკუს იუნიუს ბრუტუსისა და იუნია ტერტიას, კასიუს ლონგინუსის ცოლის დაზე. მას და იუნიას სულ მცირე, ერთი შვილი მაინც ჰყავდათ — მარკუს ემილიუს ლეპიდუს უმცროსი.

ბიოგრაფია

კეისრის მოკავშირე

ლეპიდუსის მიერ მოჭრილი ერთ-ერთი მონეტა, რომელიც მისი ოჯახის მიღწევებს აღნიშნავს. მასზე გამოსახულია ბაზილიკა ემილია.

ლეპიდუსი პონტიფიკთა კოლეგიას ჯერ კიდევ ბავშვობაში შეუერთდა. მან თავისი cursus honorum დაიწყო, როგორც Triumvir Monetalis-მა, მონეტების მოჭრის ზედამხედველმა, ძვ. წ. 62-58 წლიდან. სულ მალე, ლეპიდუსი იულიუს კეისრის ერთ-ერთი ყველაზე დიდი მხარდამჭერი გახდა. ძვ. წ. 49 წელს იგი პრეტორად დაინიშნა და სანამ კეისარი საბერძნეთში პომპეუსს დაამარცხებდა, რომსაც განაგებდა.[3] მან უზრუნველყო კეისრის დიქტატორად არჩევა, რაც ამ უკანასკნელმა კონსულად გახდომისათვის გამოიყენა და თერთმეტი დღის შემდეგ დიქტატორობაზე უარი თქვა. ლეპიდუსი ესპანეთის პროვინციის პროკონსულის თანამდებობით დაჯილდოვდა.

ესპანეთში ყოფნისას, ლეპიდუსს მოუწოდეს ჩაეხშო მეზობელი ჰისპანია ულტერიორის გუბერნატორის, კვინტუს კასიუს ლონგინუსის წინააღმდეგ მოწყობილი ამბოხება. ლეპიდუსმა უარი განაცხადა მხარი დაეჭირა კასიუსისათვის, რომელიც კეისრის რეჟიმის ოპონენტს წარმოადგენდა. მან მეამბოხე ლიდერთან, კვესტორ მარცელუსთან მოლაპარაკება გამართა და მავრიტანიის მეფე ბოგუდსაც დაეხმარა მის დასამარცხებლად მოწყობილ თავდასხმაში. კასიუსსა და მის მომხრეებს წასვლის ნება მისცეს და წესრიგი აღდგა. კეისარსა და სენატზე ლეპიდუსის მოლაპარაკებისა და სამხედრო ქმედებების სამართლებრივმა ნაზავმა იმხელა შთაბეჭდილება მოახდინა, რომ მათ ეს უკანასკნელი ტრიუმფით დააჯილდოვეს.

ძვ. წ. 46 წელს, აღმოსავლეთში პომპეუსის განადგურების შემდეგ, ლეპიდუსმა კონსულის თანამდებობა მიიღო. კეისარმა იგი, აგრეთვე, მხედართა მეთაურადაც, ფაქტობრივად, კი საკუთარ მოადგილედ დანიშნა.[4] როგორც ჩანს, კეისარი რომში წესრიგის შენარჩუნების საკითხში ლეპიდუსს მარკუს ანტონიუსზე მეტად ენდობოდა, მას შემდეგ, რაც ძვ. წ. 47 წელს ამ უკანასკნელის ემოციურმა ქმედებებმა არეულობები გამოიწვია. ლეპიდუსი გულწრფელად შოკირებული ჩანდა, როდესაც ლუპერცალიის ფესტივალზე ანტონიუსმა კეისარს პროვოკაციულად შესთავაზა გვირგვინი. ამ ქმედებამ ბიძგი მისცა კეისრის მოსაკლავად ნაჩქარევი შეთქმულების მოწყობას.[5]

როდესაც ძვ. წ. 44 წლის თებერვალში სენატმა კეისარი სამუდამო დიქტატორად აირჩია, მან ლეპიდუსი კიდევ ერთხელ დანიშნა მხედართა მეთაურად.[4] ლეპიდუსისა და კეისრის ხანმოკლე ალიანსს ძვ. წ. 44 წლის 15 მარტს ამ უკანასკნელის მკვლელობამ უეცრად დაუსვა წერტილი. მკვლელობის წინა ღამეს, კეისარმა ლეპიდუსის სახლში ისადილა. შეთქმულების ერთ-ერთი მეთაური, გაიუს კასიუს ლონგინუსი, ამტკიცებდა, რომ მათ ლეპიდუსი და მარკუს ანტონიუსიც უნდა დაეხოცათ, თუმცა მარკუს იუნიუს ბრუტუსი შეეწინააღმდეგა მას და აღნიშნა, რომ მათი ქმედება სიკვდილით დასჯის აღსრულება იყო და არა პოლიტიკური გადატრიალება.[6]

კეისრის სიკვდილის შემდეგ

ნარბონის გალია („Narbonensis“) და ციზალპური გალია („Gallia Cisalpina“). მუნდის ბრძოლის შემდეგ, ანტონიუსმა ლეპიდუსის ტერიტორიებისაკენ დაიხია, რათა მას შეერთებოდა.

როგორც კი ლეპიდუსმა კეისრის მკვლელობის შესახებ შეიტყო, მან გაბედული ქმედება წამოიწყო წესრიგის შესანარჩუნებლად და კამპუს მარტიუსისკენ ჯარი გაგზავნა.[7] თავის არმიაზე დაყრდნობით მან მკვლელების დასჯის წინადადებაც წამოაყენა, თუმცა მარკუს ანტონიუსმა და ავლუს ჰირციუსმა გადაათქმევინეს.[8] მომდევნო დღეს, ლეპიდუსი და ანტონიუსი სენატში სიტყვით გამოვიდნენ და თავიანთი თანამდებობებისა და კეისრის რეფორმების შენარჩუნების სანაცვლოდ, მკვლელებისათვის ამნისტიას დასთანხმდნენ. ლეპიდუსმა პონტიფექს მაქსიმუსის თანამდებობაც მიიღო.

ამ მდგომარეობაში, პომპეუსის გადარჩენილმა ვაჟმა, სექსტუს პომეუსმა, სცადა ესარგებლა არეულობით და ესპანეთს დამუქრებოდა. ლეპიდუსი მასთან მოსალაპარაკებლად გაიგზავნა. მან წარმატებით შეძლო სექსტუსთან შეთანხმების მიღწევა, რითაც მშვიდობა შენარჩუნდა. სენატმა ლეპიდუსს საჯარო სამადლობელი ფესტივალი მიუძღვნა.[9] ამის შემდეგ, იგი მართავდა ესპანეთსაც და ნარბონის გალიასაც.

როდესაც ანტონიუსმა ციზალპურ გალიაზე (ჩრდილოეთი იტალია) ძალის გამოყენებით კონტროლის აღება და დეციმუს ბრუტუსის ჩანაცვლება სცადა, სენატმა, ციცერონის მეთაურობით, ლეპიდუსი ბრუტუსის — კეისრის ერთ-ერთი მკვლელის მხარდასაჭერად გამოიძახა. მან ორჭოფულად უპასუხა და მათ ანტონიუსთან მოლაპარაკების რეკომენდაცია მისცა. მუტინის ბრძოლაში ანტონიუსის დამარცხების შემდეგ, სენატმა ლეპიდუსს შეატყობინა, რომ მისი ჯარები უკვე აღარ იყო საჭირო. მიუხედავად ამისა, ანტონიუსი თავისი გადარჩენილი ძალებით ლეპიდუსის პროვინციისაკენ გაემართა. ლეპიდუსი განაგრძობდა სენატის დარწმუნებას თავის ერთგულებაში, თუმცა ანტონიუსთან მოლაპარაკება დაიწყო. როდესაც მათი არმიები ერთმანეთს შეხვდნენ, ლეპიდუსის ძალების დიდი ნაწილი ანტონიუსს შეუერთდა. ლეპიდუსმა მასთან მოლაპარაკების გზით შეთანხმებას მიაღწია, სენატს კი უმტკიცებდა, რომ მას არჩევანი არ ჰქონდა. ბუნდოვანია იგი თავისმა ჯარმა აიძულა ანტონიუსს შეერთებოდა, ეს მისივე გეგმა იყო თუ მან უბრალოდ აწონ-დაწონა სიტუაცია და საუკეთესო გამოსავალი იპოვა.[10]

მეორე ტრიუმვირატი

ზევით: რომის ტერიტორიების დაყოფა მეორე ტრიუმვირატის დაარსებისას (ძვ. წ. 43 წ.).
ქვევით: რომის ტერიტორიების დაყოფა ფილიპის ბრძოლის შემდეგ.
  ანტონიუსი
  ლეპიდუსი
  ოქტავიანე
  ტრიუმვირები ერთობლივად
  სექსტუს პომპეუსი
  ბრუტუსი და კასიუსი
  რომის ვასალი სამეფოები
  პტოლემეთა ეგვიპტე

ანტონიუსსა და ლეპიდუსს ახლა უკვე ოქტავიანესთან, კეისრის დის შვილიშვილსა და შვილობილთან ჰქონდათ საქმე მოსაგვარებელი. იგი იმ ძალების ერთადერთი გადარჩენილი სარდალი იყო, რომლებმაც ანტონიუსი მუტინასთან (თანამედროვე მოდენა) დაამარცხეს. სენატმა მას ამ ძალების დეციმუს ბრუტუსისათვის გადაცემა მოსთხოვა, მაგრამ ოქტავიანემ უარი განაცხადა. ანტონიუსი და ლეპიდუსი ოქტავიანეს შეხვდნენ მდინარის კუნძულზე, შესაძლოა მუტინასთან ახლოს, თუმცა უფრო სავარაუდოა, რომ ბოლონიის მახლობად. მათი არმიები მოპირდაპირე ნაპირებზე განლაგდნენ.[11] მათ ჩამოაყალიბეს მეორე ტრიუმვირატი და ლეგალიზება მოიპოვეს, როგორც რესპუბლიკის დამადასტურებელმა ტრიუმვირებმა კონსულარული ძალაუფლებით (Triumviri Rei Publicae Constituendae Consulari Potestate) ძვ. წ. 43 წელს გამოცემული საგანგებო კანონით (Lex Titia). რადგანაც ტრიუმვირები რიცხობრივ უპირატესობას ფლობდნენ, დეციმუს ბრუტუსის შემორჩენილი ძალები დაიშალა და ტრიუმვირატმა დასავლეთის პროვინციებზე სრული კონტროლი მოიპოვა.

კეისრის, პომპეუსისა და კრასუსის მიერ შექმნილი პირველი ტრიუმვირატისაგან განსხვავებით, მეორე ტრიუმვირატი სამართლებრივად იყო ჩამოყალიბებული. ფაქტობრივად, იგი ჩამოშორდა კონსულებსა და სენატს და რესპუბლიკის აღსასრულის მაცნედ იქცა.[11] ტრიუმვირატის სამართლებრივი არსებობის ვადა ხუთი წლით განისაზღვრა. დასაწყისში, ლეპიდუსს დაუმტკიცდა ესპანეთის ორივე პროვინციასა და ნარბონის გალიის ფლობა, თუმცა, იგი, აგრეთვე, დაეთანხმა, რომ ოქტავიანესა და ანტონიუსისათვის გადაეცა თავისი შვიდი ლეგიონი, რათა მათ ბრუტუსისა და კასიუსის წინააღმდეგ ლაშქრობა გაეგრძელებინათ, რომლებიც რომის ტერიტორიის აღმოსავლეთ ნაწილს აკონტროლებდნენ. დამარცხების შემთხვევაში, ლეპიდუსის ტერიტორიები მათი უკან დასახევი პოზიციები უნდა გამხდარიყო. ლეპიდუსი, აგრეთვე, გახდა კონსული და დაუმტკიცდა პონტიფექს მაქსიმუსის სტატუსიც. ანტონიუსისა და ოქტავიანეს არყოფნის პერიოდში, მას რომის კონტროლიც საკუთარ თავზე უნდა აეღო.

ლეპიდუსის ბიოგრაფის, რიჩარდ დ. ვეიგელის მიხედვით, ლეპიდუსის მზადყოფნამ დაეთმო თავისი ლეგიონები, მას გარდაუვლად მოუტანა მეორეხარისხოვანი როლი ტრიუმვირატში.

ფაქტობრივად, ლეპიდუსს თავისი ძალაუფლების მწვერვალისათვის უკვე მიეღწია. პონტიფექს მაქსიმუსად და ტრიუმვირად გახდომით, მას მოპოვებული ჰქონდა აღიარების ის დონე, რომელიც შემოინახავდა მის სახელს და დაუმკვიდრეობდა მცირე ადგილს დასავლური ცივილიზაციის ისტორიაში. თუმცაღა, შვიდი ლეგიონის დათმობაზე დათანხმებითა და ოქტავიანესა და ანტონიუსისათვის ბრუტუსისა და კასიუსის დამარცხების დიდების მოპოვების ნების მიცემით, მან საკუთარ თავს სამომავლოდ უმნიშვნელო როლი არგუნა.[12]

ლეპიდუსი, აგრეთვე, დაეთანხმა პროსკრიფციების გამოქვეყნებასაც, რამაც ციცერონი და კეისრის ფრაქციის სხვა მოწინააღმდეგეები იმსხვერპლა. შემდეგი ისტორიკოსები, გარკვეულწილად, აკრიტიკებდნენ მას საკუთარი ძმის, ლუციუს პაულუსის სიკვდილის გამო, რომელიც ციცერონის მომხრე იყო, თუმცა დიონ კასიუსი მიანიშნებს, რომ ლეპიდუსი პაულუსს გაქცევაში დაეხმარა.[12]

ფილიპის ბრძოლის შემდეგ

ლეპიდუსის აურეუსი, ძვ. წ. 42 წ.

აღმოსავლეთში მშვიდობის აღდგენისა და ფილიპის ბრძოლაში კეისრის მკვლელების ფრაქციის დამარცხების შემდეგ, რომლის დროსაც ლეპიდუსი რომში რჩებოდა, ანტონიუსმა და ოქტავიანემ მისი ტერიტორიების უმეტესობა დაიკავეს, თუმცა ნუმიდიასა და აფრიკაზე უფლებები მაინც დაუტოვეს. გარკვეული დროით, მან მოახერხა თავი შორს დაეჭირა მოქიშპე კოლეგების, ანტონიუსისა და ოქტავიანესაგან. როდესაც ძვ. წ. 41 წელს პერუზიის ომი დაიწყო, ოქტავიანემ ლეპიდუსს ლუციუს ანტონიუსისგან, მარკუს ანტონიუსის ძმისაგან, რომის დაცვა დაავალა. ლუციუსმა, უპირატესი ჯარით იოლად აიღო ქალაქი. ლეპიდუსი იძულებული გახდა ოქტავიანეს ბანაკში გაქცეულიყო. მალე ლუციუსმა რომიდან უკან დაიხია და ოქტავიანემ ხელახლა აიღო ქალაქი. ამის შემდეგ, ლეპიდუსმა ანტონიუსის ექვსი ლეგიონი მიიღო აფრიკის სამართავად. ძვ. წ. 37 წელს, ტარენტუმის ზავით, ტრიუმვირატის ფუნქციონირების სამართლებრივი ვადა კიდევ ხუთი წლით გახანგრძლივდა.

აფრიკის გუბერნატორად ყოფნის პერიოდში, ლეპიდუსმა ხელი შეუწყო ვეტერანთათვის მიწების გადაცემას, რაც, შესაძლოა, კლიენტების ქსელის შექმნის მიზანს ემსახურებოდა.[12] როგორც ჩანს, ლეპიდუსმა ხელი შეუწყო ნუმიდიაში ტიბილისის რომანიზებას და დაანგრია აკრძალული მშენებლობები კართაგენის ტერიტორიაზე, რათა მესამე პუნიკური ომის შემდეგ დანგრეული ძველი ქალაქის დაწყევლილი ტერიტორია ხელახლა აღარ განაშენიანებულიყო.

ძალაუფლების დაკარგვა

ძვ. წ. 36 წელს, სიცილიაში სექსტუს პომპეუსის ამბოხებისას, ლეპიდუსმა მის დასამორჩილებლად 14 ლეგიონისაგან შემდგარი დიდი არმია შეკრიბა, თუმცა ამას პოლიტიკურად არაკეთილგონივრული ნაბიჯი მოჰყვა, რამაც ოქტავიანეს ლეპიდუსის ძალაუფლებისაგან ჩამოსაშორებლად საჭირო საბაბი მისცა. პომპეუსის დამარცხების შემდეგ, ლეპიდუსმა სიცილიაში თავისი ლეგიონები განალაგა და წამოჭრა საკითხი თუ ვის უნდა ჰქონოდა ხელისუფლება კუნძულზე — მას თუ ოქტავიანეს. ლეპიდუსმა პირველმა გადმოსხა თავისი ძალები სიცილიაში და რამდენიმე ძირითადი ქალაქიც დაიკავა, თუმცა ისეთი შეგრძნება ჰქონდა, რომ ოქტავიანე მას არა როგორც თანასწორს, არამედ, როგორც ხელქვეითს ისე უყურებდა.[13] მან განაცხადა, რომ სიცილია მისი გავლენის სფეროში უნდა შესულიყო. მოლაპარაკების შემდეგ, მან ალტერნატივა შესთავაზა: ოქტავიანე მიიღებდა სიცილიასა და აფრიკას, თუ იგი დასთანხმდებოდა ლეპიდუსისათვის მისი ძველი პროვინციების დაბრუნებას ესპანეთსა და გალიაში, რომლებიც Lex Titia-ის მიხედვით, სამართლებრივად, ისედაც მისი უნდა ყოფილიყო.[13] ოქტავიანემ ლეპიდუსი ძალაუფლების უკანონო მოპოვებისა და ამბოხების მოწყობის მცდელობებში დაადანაშაულა. საბოლოოდ, ლეპიდუსის ლეგიონები სიცილიაში ოქტავიანეს მხარეს გადავიდნენ და თავად ლეპიდუსიც იძულებული გახდა მას დამორჩილებოდა.

ძვ. წ. 36 წლის 22 სექტემბერს ლეპიდუსი პონტიფექს მაქსიმუსობის გარდა ყველა თანამდებობიდან გადააყენეს და ოქტავიანემ იგი კირკეიაში გადაასახლა. ძვ. წ. 30 წელს ანტონიუსის დამარცხების შემდეგ, ლეპიდუსის ვაჟმა, ლეპიდუს უმცროსმა, ოქტავიანეს მოსაკლავად მოწყობილ შეთქმულებაში იყო ჩართული, თუმცა მათი განზრახვა გაიუს მეცენატმა გამოააშკარავა. ლეპიდუს უმცროსი სიკვდილით დასაჯეს. მამამისისთვის ხელი არ უხლიათ, თუმცა მის ცოლს, იუნიას, თანამონაწილეობა წაუყენეს ბრალად. ლეპიდუსს მოუწია ყოფილი მტრისათვის, ლუციუს სენიუსისათვის მიემართა შუამდგომლობით, რათა იუნია თავდებობით გაეთავისუფლებინათ.[14]

ლეპიდუსს, რომელმაც თავისი ცხოვრების დარჩენილი წლები გაურკვევლობაში გაატარა, პერიოდულად ნებას რთავდნენ რომში დაბრუნებულიყო, რათა მონაწილეობა მიეღო სენატის ზოგიერთ საქმეში. უკვე ავგუსტუსის სახელით ცნობილი ოქტავიანე, გადმოცემის მიხედვით, ლეპიდუსს ამცირებდა ხოლმე, რადგანაც მის ხმას ყოველთვის ყველაზე ბოლოს კითხულობდა. ლეპიდუსი სიმშვიდეში გარდაიცვალა ძვ. წ. 13 წლის ბოლოს ან ძვ. წ. 12 წლის დასაწყისში.

ლიტერატურა

რესურსები ინტერნეტში

სქოლიო

  1. ↑ „მარკუს ემილიუს ლეპიდუსი, მ(არკი) ფ(ილიუსი) კ(ვინტი) ნ(ეპოს), მარკუსის ძე, კვინტუსის შვილიშვილი“
  2. ↑ Weigel Lepidus: The Tarnished Triumvir გვ. 9–10, 98
  3. ↑ Holland, Tom, Rubicon: The Triumph and Tragedy of the Roman Republic, Abacus, 2004, ISBN 0-349-11563-X, 316.
  4. ↑ 4.0 4.1 Holland, Rubicon, 346.
  5. ↑ ამ დროს ლეპიდუსი, როგორც ჩანს, კეისრის გვერდით იჯდა. ციცერონის მიხედვით, მან ამოიკვნესა და თვალებზე ცრემლმომდგარი გაეცალა იქაურობას. Weigel, Lepidus: The Tarnished Triumvir, გვ. 40.
  6. ↑ Holland, Rubicon, 347.
  7. ↑ Weigel Lepidus: The Tarnished Triumvir გვ. 43
  8. ↑ John Hazel, Who's Who in the Roman World, Routledge, London, 2001, გვ. 165.
  9. ↑ Weigel Lepidus: The Tarnished Triumvir გვ. 50
  10. ↑ Weigel Lepidus: The Tarnished Triumvir გვ. 59–62.
  11. ↑ 11.0 11.1 Holland, Rubicon, 360.
  12. ↑ 12.0 12.1 12.2 Weigel, Richard D., Lepidus: the Tarnished Triumvir, Routledge, 2002, preface.
  13. ↑ 13.0 13.1 Weigel, Lepidus: The Tarnished Triumvir, pp. 88–9
  14. ↑ Weigel, Lepidus: The Tarnished Triumvir, გვ. 97.

Read other articles:

Transfez

TransfezNama dagangTransfezNama asliPT. Indo Koala RemittanceIndustriFinancial TechnologyPendiriEdo Windratno dan Bondan HerumurtiKaryawan100-500Situs webhttps://www.transfez.com/ https://www.transfez.id/Transfez by Jack adalah perusahaan fintech remitansi berlisensi di Indonesia yang oleh Edo Windratno dan Bondan Herumurti[1] Transfez by Jack menyediakan layanan pengiriman ke luar negeri uang dari Indonesia untuk penggunan non-korporasi, yang dapat menghemat biaya transaksi hingga 91...

 

Piala Karibia

Piala KaribiaMulai digelar1989WilayahKaribia (CFU)Jumlah tim8 (final)30 (Kualifikasi)Juara bertahan Jamaika (5 gelar juara)Tim tersukses Trinidad dan Tobago (8 gelar juara) Kejuaraan Karibia 2010 Piala Karibia, (Bahasa Inggris: Caribbean Cup) sebelumnya dikenal sebagai Copa Caribe, adalah turnamen kejuaraan tim nasional sepak bola yang merupakan anggota dari Uni Sepak Bola Karibia. Kompetisi pertama diadakan tahun 1989 di Barbados. Piala Karibia juga berfungsi sebagai turnamen ...

 

دومينيك دو غوزمان

دومينيك دو غوزمان   معلومات شخصية الميلاد 8 أغسطس 1170  كاليرويغا  الوفاة 6 أغسطس 1221 (50 سنة)   بولونيا  مواطنة مملكة ليون  الحياة العملية المهنة كاهن كاثوليكي  اللغات الإسبانية  تعديل مصدري - تعديل   القديس دومينيك (1170-1221)، رسمة لفرا أنجيليكو. القديس دوميني...

Aleksandar Martinović

Serbian lawyer and politician Aleksandar MartinovićАлександар МартиновићMartinović staging a hunger strike in front of the National Assembly in May 2020Minister of Public Administration and Local Self-GovernmentIncumbentAssumed office 26 October 2022Prime MinisterAna BrnabićPreceded byMarija ObradovićParliamentary leader of the Serbian Progressive Party/Aleksandar Vučić — For Our Children caucusIn office3 June 2016 – 1 August 2022Preceded byZoran Ba...

 

Первородный грех

Об экономическом термине см. Первородный грех (экономика). ХристианствоБиблия Ветхий Завет Новый Завет Евангелие Десять заповедей Нагорная проповедь Апокрифы Бог, Троица Бог Отец Иисус Христос Святой Дух История христианства Апостолы Хронология христианства Ран�...

 

2016–17 Maine Black Bears women's basketball team

Intercollegiate basketball season 2016–17 Maine Black Bears women's basketballHall of Fame Women's Challenge championsConferenceAmerica East ConferenceRecord18–16 (9–7 America East)Head coachRichard Barron (6th season)Assistant coaches Amy Vachon Edniesha Curry Samantha Baranowski Home arenaCross Insurance CenterSeasons← 2015–162017–18 → 2016–17 America East Conference women's basketball standings vte Conf Overall Team W   L   PCT W  ...

7.5 cm kanon PL vz. 37

Anti-aircraft gun 7.5 cm kanon PL vz. 37 TypeAnti-aircraft gunPlace of originCzechoslovakiaService historyIn service1937–1950?Used by Czechoslovakia Nazi Germany Kingdom of Italy FinlandWarsWorld War IIProduction historyDesignerŠkoda WorksManufacturerŠkoda WorksProduced1937–39?SpecificationsMass2,800 kilograms (6,200 lb)Barrel length3.65 metres (10 ft) L/48.7Shell75 x 656mm R[1]Shell weight6.5 kilograms (14 lb) (H...

 

Herşey Yolunda

This article has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page. (Learn how and when to remove these template messages) This article does not cite any sources. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Herşey Yolunda – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (January 2012) (Learn how and when to remove this template mess...

 

趙家驤

追晉陸軍二級上將趙家驤將軍个人资料出生1910年 大清河南省衛輝府汲縣逝世1958年8月23日(1958歲—08—23)（47—48歲） † 中華民國福建省金門縣国籍 中華民國政党 中國國民黨获奖 青天白日勳章（追贈）军事背景效忠 中華民國服役 國民革命軍 中華民國陸軍服役时间1924年－1958年军衔 二級上將 （追晉）部队四十七師指挥東北剿匪總司令部參謀長陸軍�...

C. R. Krishnaswamy Rao

C.R. Krishnaswamy Rao SahibPenghargaan Padma Vibhushan 2006 - Shri Kolathur Rama Krishnaswamy Ro SahibLahir(1927-02-02)2 Februari 1927Andhra PradeshMeninggal12 Februari 2013(2013-02-12) (umur 86)[1]ChennaiPendidikanIAS, ICSPenghargaanPadma Vibhushan (2006), Great Maratha Award (2009)Tanda tanganCRK Rao signCatatan [2] C.R. Krishnaswamy Rao (2 Februari 1927 – 12 Februari 2013[1]) adalah seorang administrator dan pegawai sipil. Ia juga menjabat seba...

 

Constrictor knot

Binding hitch knot Constrictor knotLeft: constrictor knotRight: double constrictor knotNamesConstrictor knot, gunner's knotCategoryBindingRelatedClove hitch, transom knot, strangle knot, miller's knot, boa knot, cross constrictor knotReleasingJammingABoK#176, #355, #364, #430, #1188, #1189, #1249, #1250, #1251, #1252, #2052, #2097, #2489, #2560, #3441, #3700, #3853 The constrictor knot is one of the most effective binding knots.[1][2][3][4] Simple and secure, i...

 

Étoile jaune

Pour les articles homonymes, voir Étoile (homonymie). Modèle utilisé en France.L’étoile jaune (allemand : Judenstern « étoile des Juifs », hébreu : הטלאי הצהוב hatlaï hatsahov « le chiffon jaune ») est un dispositif de discrimination et de marquage imposé par l’Allemagne nazie aux Juifs résidant dans les zones conquises au cours de la Seconde Guerre mondiale, avec peu d’exemptions.Modèle utilisé en Belgique.Pièce de tissu en forme...

Daftar Bupati Halmahera Barat

Bupati Halmahera BaratPetahanaJames Uangsejak 26 Februari 2021Masa jabatan5 tahun (definitif)Dibentuk2003Pejabat pertamaGahral Syah (Penjabat)Namto Hui Roba (definitif)Situs webSitus Resmi Kabupaten Halmahera Barat Kabupaten Halmahera Barat dari awal berdirinya pada tahun 2003 hingga saat ini sudah pernah dipimpin oleh beberapa bupati. Daftar Bupati Berikut ini adalah Bupati Halmahera Barat dari masa ke masa. No. Potret Bupati Mulai menjabat Akhir menjabat Partai Wakil Bupati Periode Ref...

 

Hell's Paradise: Jigokuraku

Japanese manga series and its franchise Hell's Paradise: JigokurakuFirst tankōbon volume cover, featuring Gabimaru地獄楽(Jigokuraku)GenreAction[1]Dark fantasy[2]Psychological thriller[1][3] MangaWritten byYuji KakuPublished byShueishaEnglish publisherNA: Viz MediaImprintJump Comics+MagazineShōnen Jump+DemographicShōnenOriginal runJanuary 22, 2018 – January 25, 2021Volumes13 Anime television seriesDirected byKaori MakitaProduced b...

 

Episcopal Church in Jerusalem and the Middle East

Anglican church organization Episcopal Church of Jerusalem and the Middle EastClassificationProtestantOrientationAnglicanScriptureHoly BibleTheologyAnglicanPolityEpiscopalPrimateHosam NaoumHeadquartersJerusalemTerritoryIsrael, Palestinian territories, Jordan, Syria, Lebanon, Cyprus, the Persian Gulf states, Oman, Yemen, Iraq, Egypt, Ethiopia, IranMembers35,000 Christianity portal   Diocese of Jerusalem   Diocese of Cyprus and the Gulf   Diocese of Iran The Episco...

Afontova Gora

Complex of archaeological sites in Siberia 56°01′35″N 92°44′10″E / 56.026404°N 92.736156°E / 56.026404; 92.736156 Afontova GoraAfontovaGora ◁ ▷ Location of Afontova GoraGeographical rangeSiberiaPeriodLate Upper PaleolithicMesolithicDatesc. 18,000-12,000 BP[1]Preceded byMal'ta–Buret' cultureFollowed byAfanasievo cultureOkunevo culture Tools from Afontova Gora in the Krasnoyarsk Regional Museum Afontova Gora (Russian: Афонтова го...

 

Peter Combe

Peter CombeOAMCombe performing in July 2008Background informationBirth namePeter Charles CombeBorn (1948-10-20) 20 October 1948 (age 75)Adelaide, South Australia, AustraliaGenresChildren'sOccupation(s)Entertainer, musicianInstrument(s)Vocalsacoustic guitarpianoukuleleYears active1969–presentLabelsABC, Rascal RecordsWebsitepetercombe.comMusical artist Peter Charles Combe OAM (/ˈkuːm/; born 20 October 1948) is an Australian children's entertainer and musician. At the ARIA Music Awards...

 

Rama I Road

Street in Bangkok, Thailand Rama I Road viewed from Siam BTS station skywalk near Chaloem Phao Junction. Rama I Road (Thai: ถนนพระรามที่ 1, RTGS: Thanon Phra Ram Thi Nueng; usually shortened to ถนนพระราม 1) is a road in Bangkok. It starts from the end of Bamrung Mueang Road where it intersects Krung Kasem Road at the border between the districts of Pom Prap Sattru Phai and Pathum Wan. From this point, it crosses Kasat Suek Bridge, also known as Y...

Empress Dowager Du

Empress Dowager Zhaoxian Lady DuEmpress Dowager ZhaoxianPalace portrait on a Hanging scroll, kept in National Palace Museum, Taipei, TaiwanEmpress dowager of the Song dynastyTenure4 February 960 – 17 July 961EmperorZhao Kuangyin (Emperor Taizu) (son)Born902 or January 903[1]Dingzhou, Hebei, ChinaDied(961-07-17)17 July 961 (aged 58–59[2])Kaifeng, Henan, ChinaBurialAn Mausoleum (安陵, in present-day Gongyi, Henan)SpouseZhao HongyinIssue3 others died youngZhao Kuangyin, son...

 

Mikhail Kasyanov

Russian politician (born 1957) In this name that follows Eastern Slavic naming customs, the patronymic is Mikhailovich and the family name is Kasyanov. Mikhail KasyanovМихаил КасьяновKasyanov in 2015Prime Minister of RussiaIn office7 May 2000 – 24 February 2004(acting until 17 May 2000)PresidentVladimir PutinPreceded byVladimir PutinSucceeded byMikhail FradkovFirst Deputy Prime Minister of RussiaIn office10 January 2000 – 17 May 2000Prime MinisterVladim...