იმერინის სამეფო (დაახ.1540–1896) — პრე-კოლონიალური აფრიკის სახელმწიფო, რომელიც არსებობდა მადაგასკარის კუნძულზე XVIII-XIX საუკუნეებში. სამეფო წარმოიშვა კუნძულის ცენტრალურ-მაღალმთიან რეგიონში არსებული მერინას ხალხის სამეფოს გაფართოებისგან, რომლის სულიერი დედაქალაქი იყო ამბოჰიმანგა, ხოლო პოლიტიკური ანტანანარივუ. 1896 წელს გახდა ჯერ საფრანგეთის პროტექტორატი, ხოლო შემდეგ კოლონია.
1710 წელს მადაგასკარის კუნძულის დიდ სახელმწიფო — იმერინის სამეფოში გაიყო მეფე ანდრიამასინაბალუნის ოთხ შვილზე: ანდრიაციმიტოვიამინანდრიანზე, ანდრიანზაკანავალუმანდიმბზე, ანდრიანტომპონიმერინზე და ანდრიანავალუნიმერინზე. ამ მოვლენამ წერტილი დაუსვა 100-წლიან კონფლიქტს.
1787 წელს პრინცმა რამბოასალამამ ამბოჰიმანგას (იმერინას ოთხი სამეფოდან ერთ–ერთი) მეფის ანდრიაჯაფის სიძემ, საკუთარი ბიძა ტახტიდან ძამოაგდო და დაიდგა გვირგვინი ანდრიანამპუანიმერინას სახელით. ახალი მეფე იმერინას სამეფოს ისევ გასაერთიანებლად როგორც დიპლომატიურ ისე სამხედრო ძალას იყენებდა. მისი საქმის დასრულება მხოლოდ მისმა შვილმა რადამა I–მა შეძლო.