გიორგი ალექსანდრეს ძე ბაგრატიონ-დავითიშვილი (დ. 2 იანვარი, 1858 — გ. 1929) — თავადი, ქართველი მემამულე, სახელმწიფო მოხელე და საზოგადო მოღვაწე. ივანე მაჩაბლის ცოლის — ანასტასია ბაგრატიონ-დავითიშვილის ძმა.

თადარიგის პორუჩიკი, ჰქონდა კამერ-იუნკერის (1912), შემდეგ კამერჰერის (1914) წოდება, ნამდვილი სახელმწიფო მრჩევლის ტიტული. იყო თბილისის საოლქო სასამართლოს საპატიო მომრიგებელი მოსამართლე, კავკასიაში საიმპერატორო კანცელარიის საგანგებო დავალებათა მოხელე. 1890-იან წლებიდან 1906 წლამდე იყო გორის მაზრის, 1906-1913 წლებში — თბილისის გუბერნიის თავადაზნაურობის წინამძღოლი („მარშალი“). რუსეთის 1905 წლის რევოლუციის პერიოდში ცდილობდა ქართლში მემამულეებსა და გლეხებს შორის გამწვავებული ურთიერთობა მშვიდობიანად მოეგვარებინა და აღელვებული სოფლები მთავრობის „ეგზეკუციისგან“ დაეცვა.^[1]

1907 წელს ბაგრატიონ-დავითიშვილს ინციდენტი მოსვლია თბილისის სამოქალაქო გუბერნატორთან, ბარონ პავლე რაუშ-ფონ-ტრაუბენბერგთან: თბილისის სამხედრო ტაძარში გუბერნატორის ქედმაღლობით გაღიზიანებულმა თავადმა მას გამოწვდილი ხელი არ ჩამოართვა და ზურგი შეაქცია. ეს ამბავი აკაკი წერეთელმა გამოიყენა თავის ლექსში „დიდ-ყურაანთ ყროყინას...“ (გაზეთი „ხუმარა“ №1, 1907), რომელიც გუბერნატორს აქილიკებდა. ამის გამო პოეტი მცირე ხნით მეტეხის ციხეში დააპატიმრეს. ბაგრატიონ-დავითიშვილი აქტიურად მონაწილეობდა ქართლ-კახეთის საზოგადოებრივ ცხოვრებაში. იყო ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების წევრი. ხელი შეუწყო კახეთის რკინიგზის მშენებლობის დაწყებას, ელექტროსადგურის ამოქმედებას, საადგილმამულო კომისიის მუშაობას. მარშლობიდან გადადგომის შემდეგ დაუბრუნდა მეურნეობას საკუთარ მამულში, სოფ. სატივეში.^[2] მისი მამულები დაზარალდა 1917-1918 წლების გლეხთა მღელვარებების დროს. 1918 წლის ოქტომბერში გიორგი ბაგრატიონ-დავითიშვილი და მისი ძმა დავითი მცირე ხნით დაპატიმრებული იყვნენ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის მთავრობის მიერ მონარქისტული შეთქმულების ბრალდებით, რამაც საზოგადოების დიდ ნაწილში უკმაყოფილება გამოიწვია.^[3] დაჯილდოებული იყო წმ. ვლადიმირის IV და წმ. ანას III ხარისხის ორდენებით და მედლებით.

• Дворянские роды Российской империи. Том 3. Князья / Под ред. С. В. Думина. — М.: Линкоминвест, 1996. — С. 84;
• საშვილიშვილო მოკავშირე — დიმიტრი ყიფიანი : მასალები XIX საუკუნის ქართული საზოგადოებრივი აზრის ისტორიისათვის : ტ. 3 / ალექსანდრე ორბელიანის საზ-ბა. – თბ., 2011.

• თანამდევი სული დაარქივებული 2020-07-18 საიტზე Wayback Machine. . „24 საათი“. 15 მაისი, 2010.

ხ • გ • რ ტფილისის გუბერნიის თავადაზნაურობის წინამძღოლები გარსევან ჭავჭავაძე (1803–1811) • კონსტანტინე ბაგრატიონ-მუხრანელი (1812–1838) • დიმიტრი ჯამბაკურ-ორბელიანი (1839–1855) • ივანე ჯამბაკურ ორბელიანი (1855–1856) • ალექსანდრე ჯამბაკურ-ორბელიანი (1856–1864) • დიმიტრი ყიფიანი (1864–1870) • რევაზ ანდრონიკაშვილი (1870–1878) • დავით სუმბათაშვილი (1879–1885) • ივანე ბაგრატიონ-მუხრანელი (1885–1891) • ლუარსაბ მაღალაშვილი (1891–1894) • კონსტანტინე მუხრანბატონი (1894–1900) • დავით მელიქიშვილი (1900–1906) • გიორგი ბაგრატიონ-დავითიშვილი (1906–1913) • კონსტანტინე აფხაზი (1913–1917)