Abu Mansur Muwaffaq bin Ali al Harawi, (Pèrsi: ابو منصور موفق بن علی هروي) iku dhokter saka Pèrsi nalika abad kaping 10.^[1] Gedhé ning laladan Herat diasuh déning pangeran Samanid Mansur ibn Nuhsaya nalika memerintah ning taun 961-976 ^[1] Piyambaké iku kang kapisan nyusun risalah babagan medis ning basa Pèrsi, piyambaké nglakoni parjalanan kanthi ekstensif ning laladan Pèrsi lan laladan India kanggo ngumpulké kabèh info kang diperlukaké.^[1] Irformasi kang diserat diolehi saka Yunani, Syriac, Pèrsi, Arab lan Hindhu.^[2] Kimiawan kang andewi prabawa gedhé ning ngèlmu kawruh, kaya ngèlmu kimia, usada utawa medis.^[3]

Piyambaké nulis buku kra-kira 968 nganti 977, kitab remedies (kitab al abnyia, babagan Haqa'iq al adwiya), kang kagolong prosa tuwa dhéwé saka jaman Pèrsi modern.^[1][2] Prosa mau ana gayutané karo 585 macem obat (466 obat asalé saka tuwuhan, 75 obat asalé saka tuwuhan lan 44 obat asalé saka kéwan) digolongké maring kelompoké dhéwé-dhéwé kagolong karo sipat asalé obat.^[1][2] Piyambaké mbedakaké natrium karbonat lan kalium karbonat, bisa dingeteni Abu Mansur Muwaffaq bin Ali al Harawi duwé kawruh babagan arsen oksida, oksida tembaga, asem silikat lan antimony.^[1] Piyambaké uga ngerti babagan efek toxilogical senyawa tembaga lan timah.^[1]

Abu Mansur Ali al Harawi migunakaké ilmuné kanggo gawé obat kang informasiné diolehi saka buku kang diserat.^[4] Amerga pangetahuan saka Abu Mansur, ngèlmu medis babagan obat lan bedhah saka plester esih digunakaké kanthi saiki ning laladan Paris.^[4]