Miðaldaheimspeki hafði einkum snúist um rök frá kennivaldi og greiningu á fornum textum með aðstoð aristótelískrar rökfræði. Á endurreisnartímanum komu fram fjölmargar nýjar hugmyndir sem dróu í efa kennivaldið. Roger Bacon (1214 – 1294) var meðal fyrstu höfundanna sem hvöttu til þess að kennivaldið yrði reynt með tilraunum og á grundvelli skynseminnar. Niccolò Machiavelli (1469 – 1527) ögraði hefðbundnum hugmyndum um siðferði og Francis Bacon (1561 – 1626) skrifaði til stuðnings vísindalegum aðferðum í heimspekilegum athugunum.
Sögulegt yfirlit
Segja má að endurreisnin hafi einkum falist í því að sækja fyrirmyndir til klassískrar fornaldar. Náttúruhyggja einkenndi list tímabilsins og stærðfræðin var á ný álitin nátengd heimspekinni. Orsakirnar voru einkum undanhald og fall Býsansríkisins árið 1453, aukin samskipti austurs og vesturs, kynni Vestur-Evrópubúa af grískum handritum, prentun bóka, og verslun við Kína og Indland.
Ein mikilvægasta heimspeki tímabilsins var mannhyggjan eða „húmanisminn“ sem fólst í aukinni áherslu á mannlífið í stað þess að álíta heiminn fyrst og fremst áfanga á leið til handanlífs kristninnar. Pico della Mirandola (1463-1494) samdi ritið Oratio de Hominis Dignitate eða Ræðu um mannlega virðingu árið 1486 en það er oft sagt vera „yfirlýsing endurreisnarinnar“. Mirandola höfðar til Platons og Aristótelesar til að færa rök fyrir gildi mannsins þar sem lögð er áhersla á getu mannsins til að öðlast þekkingu.
Copenhaver, Brian P., Renaissance Philosophy (Oxford: Oxford University Press, 1992). ISBN 0-19-289184-7
Popkin, Richard, The History of Scepticism: From Savonarola to Bayle (Oxford: Oxford University Press, 2003). ISBN 0-19-510768-3
Schmitt, C.B., Skinner, Q., Kessler, E., Kraye, J. (ritstj.), The Cambridge History of Renaissance Philosophy (Cambridge: Cambridge University Press, 1991). ISBN 0-521-39748-0