PROFILPELAJAR.COM

Portugal baixo a casa de Austria —denominado pola historiografía portuguesa como dinastía filipina — en grafía portuguesa dinastia filipina,^[1] dinastia dos Habsburgo, ou terceira dinastía— é o período histórico comprendido entre 1580 e 1640 no que Portugal constituíu unha unión dinástica aeque principaliter xunto cos demais dominios que compuñan a Monarquía Hispánica baixo o mesmo soberano de casa de Austria.

Historia

No ano 1580, os Habsburgo chegaron ao trono portugués após a crise sucesoria desencadeada tras a morte sen descendencia do rei Sebastián I de Portugal na batalla de Alcazarquivir. Filipe II de España foi recoñecido como rei Filipe I de Portugal nas Cortes de Tomar, Santarém, en 1581. Con todo, a idea de Portugal de perder a súa independencia levou ao inicio dunha revolución liderada polo Prior de Crato, quen proclamou a súa soberanía en 1580 e gobernou até 1583 na illa Terceira, nos Azores.

O Prior de Crato foi derrotado co apoio da burguesía e da nobreza tradicional, despois de que o rei Filipe se comprometese a respectar as fortalezas, costumes e foros dos portugueses, a manter os cargos na administración central e local e persoal das guarnicións, e a frota de Guinea e da India portuguesa.

Nas Cortes estiveron presentes todos os procuradores das vilas e cidades portuguesas, excepto os dos Azores, que permaneceron leais a Prior de Crato, rival pretendente ao trono derrotado por Filipe II.^[2]

Monarcas da Dinastía Filipina

Chamada así porque foi comezada por Filipe I de Portugal e II de Castela e Aragón, e todos os monarcas descendentes del se chamaron Filipe, até a restauración da independencia do Reino de Portugal en 1640.

Filipe II de España (como Filipe I en Portugal) (r. 1580-1598)
Filipe III de España (como Filipe II en Portugal) (r. 1598-1621)
Filipe IV de España (como Filipe III en Portugal) (r. 1621-1640)

Extensión

Durante a súa existencia, a extensión do bloque territorial ibérico chegou a converterse no imperio máis dilatado do seu tempo.

Os monarcas da Dinastía Filipina gobernaron sobre unha extensa superficie do mundo que abarcaba desde as Indias de América até o extremo oriente de Asia, incluíndo factorías en África e a India.

O imperio foi chamado Unión Ibérica ou Imperio Ibérico,^[2] e repetiuse o lema do imperio onde non se pon o Sol.

O imperio onde nunca se pon o Sol

O lema popularizouse na Dinastía Filipina, pero fora ferido antes a Carlos V, Sacro Emperador Romano-Xermánico e rei de Castela e de Aragón, e dito por Xerxes I antes da Segunda guerra médica, recollido nas Historias de Heródoto.^[3]^[4]

En 1585, Giovanni Battista Guarini escribiu "Il pastor fido" para celebrar o matrimonio de Catarina Michelle, filla de Filipe II, con Carlos Emanuel I, duque de Savoia. Na súa dedicatoria, Guarini dicía: "Filla do Monarca onde o Sol nunca se pon".^[5]

No inIcio do século XVII, a frase era familiar para Thomas Urquhart, que escribiu "Don Felipe, Tetrarca do mundo, sobre cuxos súbditos o sol nunca se pon".^[5] Na peza Don Carlos de 1787 do dramaturgo alemán Friedrich Schiller, o pai de Don Carlos, Filipe II, di: "Meu nome é / O home máis rico do mundo bautizado; / O sol nunca se pón no meu Estado".^[5]

Joseph Fouché lembrou a Napoleón dicindo antes da Guerra Peninsular: "Reflexionan que o sol nunca se pon na inmensa herdanza de Carlos V, e que terei o imperio dos dous mundos". Iso foi citado na "Vida de Napoleón" de Walter Scott. Alegouse tamén que o emblema de Lois XIV de Francia como o "Rei Sol" e o lema asociado, "Nec pluribus impar", foran inspirados no lema de Filipe II.^[5]

O tópico foi repetido por Alexander Campbell en 1852: "Para a Gran Bretaña e América, Deus concedeu a pose do novo mundo; e porque o sol nunca se pon sobre a nosa relixión, nosa lingua e nosas artes...".^[6]

Notas

↑ Dinis, Rita. "O dia em que Portugal perdeu a última batalha pela independência". Observador (en portugués). Consultado o 2022-12-25.
↑ ^2,0 ^2,1 "¿A qué se llamó "La Unión Ibérica"?". Muy Interesante (en castelán). 2017-08-23. Consultado o 2023-10-01.
↑ Büchmann, Georg (1895). Geflügelte worte : Der Citatenschatz des deutschen Volkes. Berlin : Haude und Spener (F. Weidling).
↑ "γῆν τὴν Περσίδα ἀποδέξομεν τῷ Διὸς αἰθέρι ὁμουρέουσαν. οὐ γὰρ δὴ χώρην γε οὐδεμίαν κατόψεται ἥλιος ὅμουρον ἐοῦσαν τῇ ἡμετέρῃ" ("Debemos estender o territorio persa tan lonxe como alcance o ceo de Deus. O sol non brillará en ningunha terra fóra das nosas fronteiras.")
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 Hamish M. Scott (2015). The Oxford Handbook of Early Modern European History, 1350-1750: Cultures and Power. Oxford University Press. p. 217. ISBN 978-0-19-959726-0. Bartlett, John (2000) [1919]. Familiar quotations.
↑ "Alexander Campbell's Popular Lectures and Addresses: No. VII.". web.archive.org. 2011-04-10. Archived from the original on 10 de abril de 2011. Consultado o 2023-10-01.

Véxase tamén

Outros artigos

Este artigo sobre historia é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.