O Tupolev Tu-142 (ruso: Туполев Ту-142; designación OTAN: Bear F/J) é un avión de recoñecemento marítimo e de guerra antisubmariba (ASW) soviético/ruso derivado do bombardeiro estratéxico turbohélice Tu-95. Unha variante especializada de comunicacións designada Tu-142MR estaba encargada de tarefas de comunicación de longo alcance con submarinos de mísiles balísticos soviéticos. O Tu-142 foi deseñado pola oficina de deseño Tupolev, e foi fabricado polas plantas de Kuibyshev e Taganrog entre 1968 e 1994. Operado anteriormente pola Armada Soviética e a Forza Aérea de Ucraína, o Tu-142 actualmente serve coa Armada de Rusia.
Desenvolvido en resposta ao programa estadounidense Polaris, o Tu-142 urdiu da necesidade dunha plataforma ASW soviética viable. Sucedeu o fracasado proxecto Tu-95PLO, o primeiro intento de Tupolev de modificar o Tu-95 para uso marítimo. O Tu-142 diferenciábase do Tu-95 en que tiña unha fuselaxe estirada para acomodar equipos especializados para as súas funcións ASW e vixilancia, un tren de aterraxe reforzado para operar en aeródromos pouco preparados, aviónica e armas melloradas e melloras no rendemento xeral. A capacidade do Tu-142 mellorouse gradualmente mentres o tipo estaba en servizo, resultando finalmente no Tu-142MZ, o último Tu-142 de longo alcance cunha aviónica de combate altamente sofisticada e unha gran carga útil. Tupolev tamén converteu unha serie de Tu-142 como bancos de proba de aviónica (Tu-142MP) e motor (Tu-142LL).
Notas
Bibliografía
- Eden, Paul, ed. (2004). The Encyclopedia of Modern Military Aircraft. London: Amber Books. ISBN 1-904687-84-9.
- Friedman, Norman (2006). The Naval Institute Guide to World Naval Weapon Systems. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-55750-262-9.
.jpg)
