Sisoés o Grande

Modelo:BiografíaSisoés o Grande

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacementoséculo IV Editar o valor en Wikidata
Exipto Editar o valor en Wikidata
Mortec. 429 Editar o valor en Wikidata
Exipto Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónmonxe Editar o valor en Wikidata
Enaltecemento
Día de festividade relixiosa6 de xullo Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteDicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Editar o valor en Wikidata
Sisoés diante da tumba de Alexandre, mosteiro de Varlaam, século XVI
Porta norte dun iconostasio en Novgorod, detalle, século XVI

Sisoés o Grande, Sisoés de Scetes, ou Abade Sisoés, nado no século IV e finado en 429, foi un anacoreta exipcio que se retirou ao deserto, á mesma cova na que estivera Antón Abade. As igrexas ortodoxa e católica venérano como santo.

Traxectoria

Na súa mocidade decidiu retirarse do mundo e estableceuse no deserto de Scetes baixo a dirección do abade Hor. Mais o desexo de afastarse aínda máis levouno a cruzar o Nilo para se recoller na montaña na que Antón Abade morrera algún tempo. Pasou sesenta anos no monte Qolzoum, preto de Clysma, e co tempo peregrinos vidos de lonxe afluían para recibir consello. Tamén foi un duro opositor do arianismo.

Canonizado, as igrexas ortodoxa e católica conmemórano o 6 de xullo[1][2] (anteriormente o 4 e o 5[3]).

Iconografía

Aparece representado moitas veces como un home vello, calvo cunha gran barba, mirando un cadáver nunha tumba, disque o de Alexandre o Grande : así aparece na igrexa de San Giorgio dei Greci de Venecia[4] ou no mosteiro da Gran Lavra do monte Athosm[5]).

Notas 

  1. "06 de Julho: São Sisoé, o Grande". Synaxarion. Arquivado dende o orixinal o 19 de xullo de 2018. Consultado o 19 de xullo de 2018. 
  2. "Saints, Saintes et Fêtes du Jour 6 juillet". Nominis. 
  3. Jacques Paul Migne (1850). Encyclopédie théologique, t. 41 : Dictionnaire hagiographique. Paris. p. 1036. 
  4. Julien Durand (1865). "Légende d'Alexandre le Grand". Annales archéologiques 25: p. 155–156.  .
  5. Georges Sotiriou (1955). "Les Météores « qui planent entre ciel et terre »". Le Courrier de l'UNESCO (5): 7. .