Scout X-3C
Función	Lanzador espacial lixeiro
Tamaño
altura	22,0 m[1]
diámetro	1,02 m[1]
masa	17.000 kg[1]
Etapas	4[1]
foguetes derivados
Familia	Scout
Lanzamento históricos
Estado	Retirado[1]
Sitios	Base Vandenberg da Forza Aérea[1][2]
Total de lanzamentos	1[1][2]
Primeira etapa – Algol 2A[1]
propelente	Propelente sólido[1]
Segunda etapa – Castor 1[1]
altura	5,92 m[1]
diámetro	0,79 m[1]
masa baleiro	535 kg[1]
masa cheo	3852 kg[1]
impulsado por	1[1]
potencia máxima	286 kN[1]
Impulso específico	247 s (232 s a nivel do mar)[1]
propelente	Propelente sólido[1]
Terceira etapa – Antares 2[1]
altura	2,90 m[1]
diámetro	0,78 m[1]
masa baleiro	300 kg[1]
masa cheo	1400 kg[1]
impulsado por	1 X-259[1]
potencia máxima	93,094 kN (no baleiro)[1]
Impulso específico	293 s (no baleiro)[1]
propelente	Propelente sólido[1]
Cuarta etapa – MG-18[1]
propelente	Propelente sólido[1]
[ editar datos en Wikidata ]

Scout X-3M foi un foguete espacial dos Estados Unidos propulsado exclusivamente por propelente sólido. Estaba concibido como un lanzador de baixo custo e foi usado desde a Base Vandenberg da Forza Aérea unha soa vez, o 19 de decembro de 1963, para poñer en órbita o satélite P35-3, pertencente ao programa de satélites militares meteorolóxicos DMSP.^[1][2]

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Scout X-3M

• Scout
• Scout A
• Scout B
• Scout B1
• Scout D1
• Scout E1
• Scout F1
• Scout G1
• Scout X1
• Scout X2
• Scout X-2B
• Scout X-2M
• Scout X-3
• Scout X-3A
• Scout X-3C
• Scout X-4
• Scout X-4A
• Scout X-5C
• Blue Scout Junior
• Defense Meteorological Satellite Program