Naceu en Portonovo (Sanxenxo), fillo de Salvador Barbeito Martínez, mariñeiro, e Rosario Doval Solís.[1] Xunto cos seus pais e unha irmá máis nova, emigrou á Arxentina en 1949 instalándose en Lanús, antes de trasladarse á Buenos Aires. Ingresou no Seminario Menor e, logo, en 1965 completou a súa formación eclesiástica no Seminario Maior da arquidiocese de Buenos Aires. Tamén fixo estudos de Filosofía e Pedagoxía no Centro Superior de Educación Católica para exercer como profesor.[2]
Participou como catequista en diferentes colexios e na parroquia de San Patricio, levada polos palotinos irlandeses, onde tamén lideraba un grupo xuvenil chamado Ateneo. Profesionalmente, con 27, en 1974, asumiu a reitoría do colexio San Marón da capital arxentina, ligado á Igrexa Católica Maronita. Decidido a ordenarse como sacerdote, en novembro de 1975, ingresou no noviciado palotino que a comunidade do Sociedade do Apostolado Católico abrira en San Patricio.[3]
Asasinato
Fotografía forense dos corpos dos falecidos no Masacre de San Patricio e a tira de Mafalda
Logo do golpe de Estado contra María Estela Martínez de Perón, e a implantación da ditadura militar, o párroco de San Patricio, padre Kelly, fixo unha homilía na que alertaba da deterioración da convivencia cívica e a pobreza. As súas palabras foron polémicas entre algúns sectores do barrio de Belgrano e sinalou á comunidade palotina.[4][1]
Na madrugada do 4 de xullo de 1976 foron asasinados os membros da comunidade palotina de San Patricio na reitoral da parroquia, na rúa Etcheverría con Estomba. Os cadáveres foron atopados polo organista á primeira hora da mañá aliñados e boca abaixo, sobre o corpo de Salvador Barbeito fora colocada unha tira de Mafalda na que se sinalaba a unha porra dicindo "este é o pauiño de abolar ideoloxías". Con xiz escribírase na porta "Polos camaradas dinamitados en Seguridade Federal. Venceremos! Viva a Patria!" en referencia a un atentado dos Montoneros contra unha comisaría de policía uns días antes. E, tamén, nunha alfombra "Estes zurdos morreron por seren adoutrinadores de mentes virxes e son M.S.T.M" en referencia á corrente Movemento de Sacerdotes do Terceiro Mundo, que dentro da Igrexa católica arxentina buscaba participar na renovación teolóxica de logo do Concilio Vaticano II incidindo na reivindicación social.[5][6] O episodio, coñecido co nome de "Masacre de San Patricio" foi o maior ataque violento contra a Igrexa Católica na Arxentina.[7]
As investigacións xudiciais posteriores non lograron aclarar os feitos, aínda que se considera que o asasinato foi responsabilidade dun grupo de tarefas da Escola de Mecánica da Armada.[8]
Considerados mártires pola súa orde, en 2005 o entón cardeal arcebispo de Buenos Aires, Jorge Bergoglio, logo papa Francisco, impulsou a súa beatificación facéndose eco das peticións de canonización que existían na Arxentina dende 2001.[9][10]
