O Quinto informe de avaliación do Grupo intergobernamental sobre o cambio climático, tamén coñecido abreviadamente como 5º Informe do IGCC (en inglés IPCC 5th Assessment Report ), é a penúltima actualización das actividades do Grupo intergobernamental sobre o cambio climático, que compila e sintetiza os estudos de miles de científicos de todo o mundo sobre o quecemento global. É resultado da cooperación entre a Organización Meteorolóxica Mundial e o Programa das Nacións Unidas para o Medio Ambiente.^{[1] [2]}

A publicación do Quinto informe do IGCC foi moi esperada pola súa solidez científica e a súa influencia na toma de decisións dos gobernos do mundo.^[3][4][5][6] A versión final apareceu en 2014; o seguinte relatorio foi formulado en 2016 e desenvolvido nos anos seguintes entre os que foron publicados tres relatorios especiais e o presentado o Sexto informe do IGG en agosto de 2021, estando previsto o relatorio de síntese para outubro de 2022.^[7]

O 5º informe confirmou que o home é o responsábel do quecemento do planeta, e advertía dos perigos da inacción. O Informe analizou datos que non estaban incluídos nos estudos do informe anterior (Cuarto informe do IGCC), e utilizou modelos teóricos mellorados, con todo, suscitou críticas entre escépticos e negacionistas. ^[8][9] As principais conclusións do informe foron: ^{[2] [10]}

• O quecemento é inequívoco. O mundo quentouse de media 0,85 °C de 1880 a 2012. A atmosfera e os mares quentáronse, o xeo e a neve diminuíron.
• A manifestación do fenómeno en todo o mundo e os seus efectos non é uniforme. No Ártico é onde o quecemento se sente máis.
• A principal causa é, con elevadísimo grao de certeza, a emisión de gases estufa polas actividades humanas, con énfase na emisión de dióxido de carbono. As concentracións de gases de efecto invernadoiro aumentaron.
• A evidencia que indica a orixe humana reforzouse desde o 4º informe.
• As últimas tres décadas foron as máis cálidas desde 1850. O aumento da T^ra entre as medias de 1850-1900 e de 2003-2012 foi de 0,78 °C
• Os océanos acumularon a maior parte do quecemento, amortiguando o da atmosfera, almacenando máis do 90% da enerxía do sistema climático e moito dióxido de carbono. Os 700 m superiores do océano quentáronse entre 1970 e 2010, e probabelmente se afectou no fondo. Non obstante, a medida que o océano se quenta, perde a súa capacidade para absorber o CO₂, o que pode acelerar os efectos atmosféricos ao alcanzar a saturación.
• O mar é cada vez máis ácido pola absorción de CO₂.
• O nivel do mar subiu uns 19 cm entre 1900 e 2010 pola expansión térmica das augas. A cota podería chegar a superar os 80 cm en 2100.
• O xeo retrocede rapidamente na maioría das rexións frías.
• O réxime de precipitacións, as correntes mariñas e os patróns de ventos están a ser perturbados, aumentando as secas e inundacións.
• Os efectos combínanse para xerar novas causas, nun efecto dominó que agrava as consecuencias.
• Aínda que as emisións se detivesen de inmediato, habería un quecemento adicional pola lentitude de certas reaccións e os efectos acumulativos. O quecemento ten efectos a longo prazo e afecta a toda a biosfera.
• Se as emisións continúan así, o quecemento aumentará, podendo chegar a 4,8 °C en 2100, os efectos negativos multiplicaranse con graves repercusións para o benestar da humanidade e demais formas de vida.
• Evitar que as previsións máis pesimistas se fagan realidade requirirá unha redución rápida e importante das emisións.

Outra conclusión foi o fortalecemento do consenso anterior de que as decisións adoptadas nas próximas dúas décadas terán efectos decisivos a longo prazo, moitos deles potencialmente catastróficos e irreversibles, recomendando aínda máis as medidas preventivas urxentes.^[11] Segundo Suzana Kahn, investigadora brasileira que colabora co IPCC,

“en esencia, a ganancia (do novo informe) é a confirmación do que se dixo dende hai tempo, con moita máis información sobre o papel dos océanos, as nubes e os aerosois". ^[12]

O traballo do IGCC representa o estado da arte sobre o quecemento, é o consenso global dos científicos,^[13][14] e mesmo nos EEUU, que durante a Administración Bush foi o bastión máis influente do escepticismo climático, xa o é observou un cambio de posición ante unha forte evidencia científica.^{[15][16][17][18]} Barack Obama lanzara un programa decidido para combater o quecemento global baseado na evidencia científica,^[19][20][21] e o Secretario de Estado John Kerry foi enfático acollendo o informe:

"É outra chamada de atención: os que negan a ciencia ou buscan escusas para evitar a acción xogan co lume. O cambio climático é real, está a suceder agora, os seres humanos son os causantes e só a acción humana pode salvar o mundo dos seus peores impactos." ^[12]

A actitude dos EEUU mudou cara a posicións escépticas e negacionistas coa Administración Trump, e retomou de novo o consenso científico con Joe Biden.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Quinto informe de avaliación do Grupo intergobernamental sobre o cambio climático

• Organización Meteorolóxica Mundial
• Quecemento global
• Sexto Relatorio de Avaliación do IPCC

• IPCC.Fifth Assessment Report (AR5).