Paulino Vázquez

Biografía
Nacemento	27 de febreiro de 1962 (62 anos) Vilanova dos Infantes, España
Educación	Universidade de Santiago de Compostela
Actividade
Ocupación	escritor, profesor de ensino secundario
Premios
(1994)  Premio de poesía Miguel González Garcés

Paulino Vázquez Vázquez, nado en Vilanova dos Infantes (Celanova) o 27 de febreiro de 1962, é un filólogo, profesor e poeta galego.

Desde o 1972 residiu en Vigo e en 1983 trasladouse a Santiago de Compostela, onde se licenciou en Filoloxía Galego-Portuguesa. Desde 1985 exerce a docencia no ensino medio, residindo definitivamente en Santiago desde 1987. Ten colaborado con artigos literarios en El Correo Gallego e as revistas Dorna e Grial. E foi profesor de lingua galega e literatura do IES Xelmirez II, xubilándose no 2023.

Considerado un poeta dos oitenta, destaca polo coidadoso cultivo da intertextualidade.

• Perdendo o tempo que fuxe como Xoán Sebastián Bach (1983, edición de autor).
• Seixo de desfacer entre os dedos (1985, Sotelo Blanco).
• Aquí podían ser os pés de arxila (1992, Sotelo Blanco).
• Un áspero tempo de caliza (1994, Deputación da Coruña).
• A experiencia inglesa (1998, edición de autor).^[1]
• Arcaico o tempo que respira (Galaxia, 2008).

• Escolma de poesía galega (1976-1984) (1984, Sotelo Blanco). Edición de Xosé Lois García.
• Desde a palabra, doce voces (1986, Sotelo Blanco). Edición de Luciano Rodríguez Gómez.
• Desde mil novecentos trinta e seis: homenaxe da poesía e da plástica galega aos que loitaron pola liberdade, 1995, Ediciós do Castro.
• Aires de poesía. Escolma de poetas da bisbarra de Celanova^[2][3][4]. Aira editorial, 2023. ISBN 978-84-125593-7-8

• Gramática do silencio. Obra poética, de Eusebio Lorenzo Baleirón (1996, Espiral Maior). Con Manuel Lorenzo Baleirón.

• Premio Celso Emilio Ferreiro do Concello de Santiago no 1982, por Perdendo o tempo que fuxe como Xoán Sebastián Bach.
• Premio de poesía Miguel González Garcés no 1994, por Un áspero tempo de caliza.

• Paulino Vázquez na Biblioteca Virtual Galega.