As partículas beta (Partícula β) son produtos das desintegracións chamadas beta, como a que ten lugar a partir do potasio 40.

Existen dous tipos de partículas e radioactividade beta^[1].

1. Pode tratarse dun electrón, no caso dunha desintegración β^-, que será acompañado por un antineutrino electrónico. Este tipo de desintegración está provocada por un exceso de neutróns.
   Unha partícula beta é semellante a calquera outro electrón (por exemplo, ós que se pode atopar na codia electrónica dos átomos) pero cunha helicidade á esquerda ('levoxira')^[2]. descontando a radioactividade beta, en conxunto os electróns teñen helicidade nula.
2. No caso dunha desintegración β⁺, trátase dun antielectrón (ou positrón) e a radiación será acompañada dun neutrino electrónico. Esta desintegración é provocada por un exceso de protóns.

Henri Becquerel, experimentando con fluorescencia, atopou de xeito accidental que o uranio exposto a unha placa fotográfica, envolta nunha protección de papel negro, emitía sobre aquela unha radiación descoñecida que non podía suprimirse ó xeito de como se facía cos raios X.

Ernest Rutherford continuou os experimentos e descubriu dous tipos diferentes de radiación:

• partículas alfa (α), non amosadas nas placas de Becquerel ao seren absorbidas doadamente polo envoltorio de papel negro;
• partículas beta, cen veces máis penetrantes que as alfa.

Publicou os seus resultados no 1899.^[3]

No 1900, Becquerel mediu a relación masa-carga (m/e) para as partículas beta polo método de J.J. Thomson, usado para estudar os raios catódicos e identificar o electrón. Atopou que e/m para unha partícula beta é o mesmo que para un electrón de Thomson, e polo tanto suxeriu que de feito son o mesmo.

A Radioactividade β inducida por estas partículas presenta características facendo que se usen dende hai tempo en autoradiografía para o marcado radioactivo e o trazado radioactivo de moléculas en organismos o mecanismos biolóxicos (bioloxía molecular, secuenciación xenética e fisiopatoloxía no que concirne por exemplo ás ligazóns, hibridación in situ ou inmunohistoquímica)^[4].

• Point JJ & Franeau J (1964) Effets isotopiques dans l'interaction des rayons β avec la matière. Journal de Physique, 25(3), 356-358, PDF, 3 páx.
• Trippe TG, Barbaro-Galtieri A, Kelly RL, Rittenberg A, Rosenfeld AH, Yost GP, ... & Particle Data Group (1976) Review of particle properties. Reviews of Modern Physics, 48(2), S1 (resumo).

• Radioactividade