O paradoxo de Grelling-Nelson é un paradoxo verbal formulado en 1908 por Kurt Grelling e Leonard Nelson.[1] É unha reformulación do paradoxo do barbeiro e do paradoxo de Russell.
O paradoxo utiliza as palabras inventadas "autolóxico" e "heterolóxico". Unha palabra é autolóxica se se describe a si mesma. Por exemplo "real" é autolóxica, xa que a palabra "real" é real. "Sofisticado" tamén é autolóxica.
As palabras que non son autolóxicas denomínanse heterolóxicas. "Longo" é unha palabra heterolóxica, do mesmo xeito que "monosilábico". A pregunta, que aparece inmediatamente, é: ¿É "heterolóxico" heterolóxica? Non hai unha resposta consistente: se o é, entón non o é, e se non o é, entón éo.
Notas
Véxase tamén