As ondas sísmicas son un tipo de ondas mecánicas lonxitudinais ou transversais que constitúen a propagación temporal de perturbacións no campo de esforzos, xerando vibracións ou movementos polo medio que atravesan. Son as causantes dos terremotos, debido á brusca liberación da enerxía de ditas ondas acumulada nas rochas sometidas a esforzo, cando as ondas colisionan con elas. A ciencia que se ocupa do estudo deste tipo de ondas chámase sismoloxía. O sismógrafo, inventado por John Milne, é o aparello que rexistra ditas ondas.

Son tamén chamadas ondas primarias, lonxitudinais ou de compresión, e débese a que ao seu paso as partículas só vibran na mesma dirección que o raio sísmico. Polo tanto, o solo comprímese e dilátase tamén na mesma dirección que a onda. Neste sentido semellan ás ondas sonoras. Son as ondas que se propagan con maior velocidade, case o dobre de rápido que as ondas S, e as primeiras en detectarse polos sismógrafos. Desprázanse en calquera tipo de medio, tanto sólido coma fluído, xa que dependen da comprensibilidade do medio. A velocidade de propagación das ondas P ten a seguinte ecuación:

${\displaystyle v_{p}={\sqrt {\frac {K+{\frac {4}{3}}\mu }{\rho }}}}$

onde:

• K é o módulo de incompresibilidade
• ρ é a densidade do material a través do cal se propaga a onda.
• μ é o módulo de corte ou rixidez.

Son tamén chamadas ondas secundarias, transversais ou de cizalla, é isto débese a que, ao seu paso, fan vibrar as partículas oscilando nun plano perpendicular á dirección de propagación das ondas. A súa velocidade de propagación é menor ca das ondas P, e dependen para desprazarse da elasticidade do medio, polo que non se desprazarán en medios fluídos. Esta característica das ondas S será vital para coñecer a estrutura interna de calquera planeta. A ecuación que determina a velocidade das ondas S é a seguinte:

${\displaystyle v_{s}={\sqrt {\frac {\mu }{\rho }}}}$

onde:

• ρ é a densidade do material a través do cal se propaga a onda.
• μ é o módulo de corte ou rixidez.

As ondas superficiais, ou de superficie son varios tipos de ondas que son as verdadeiras responsables das catástrofes naturais, é dicir, dos danos na superficie da codia terrestre. Polo tanto, non se empregan para o estudo do interior da Terra.

Foron descubertas polo científico e investigador inglés A. Love no ano 1911. O seu movemento descríbese horizontalmente ou en zigzag sobre a superficie terrestre, nun movemento parecido á reptación dunha serpe. Son lixeiramente máis lentas cas ondas P e as ondas S.

O nome destas ondas provén do investigador británico John William Strutt, coñecido coma Lord Rayleigh, barón da familia dos Rayleigh, no ano 1885. O seu movemento e parecido ao dunha onda mariña, producindo un movemento elíptico. Tamén son chamadas ground roll.

O estudo das ondas sísmicas pode ter innumerables vantaxes para predicir terremotos, danos, ou simplemente para o estudo do interior da Terra.

Mediante o estudo das ondas sísmicas e as súas propiedades podemos determinar a composición dos materias que forman o interior da Terra, xa que determinadas ondas só atravesan medios sólidos e outras atravesan ambos. As ondas S e P permítenos determinar o tipo de capas do que está feito o noso planeta e ata que profundidade.

• Zona de sombra sísmica
• Descontinuidade sísmica

Este artigo sobre física é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.